XMas ...

Tevens wil ik jullie weer bedanken voor het bezoeken van mijn blog en de fijne - lieve reacties!

Ik voel met jullie dan ook een soort van ;

Verbondenheid

Subtiel kaarslicht werpt een lange schaduw

op de kunstzinnig gevormde ballen

Sfeervol gedekt de grote tafel

er is voldoende plek voor ons allen

Samenzijn met je naasten

Gezelligheid staat voorop

Ontspanning, warmte en liefde

geen sores aan je kop

Een tijd van saamhorigheid

geen plek voor chagrijn

Voor mij persoonlijk,

zou het altijd kerst mogen zijn

Heel veel liefs en alle goeds! ♥

©José

Diney Costeloe – De verloren kinderen

Auteur: Diney Costeloe

Titel: De verloren kinderen

Uitgever: De Fontein romans en spanning

Genre: Literaire roman

Uitgave: Paperback (496 pagina's) en E-book

ISBN: 9789026140624

Omschrijving:

"De verloren kinderen' van Diney Costeloe (The Throwaway Children) is het ontroerende en aangrijpende verhaal van kinderen die na de Tweede Wereldoorlog naar Australië werden vervoerd.

Engeland, 1948. Rita en Rosie Stevens zijn pas negen en vijf jaar oud als hun moeder Mavis, een oorlogsweduwe, zwanger raakt van de gewelddadige Jimmy Randall. Hij stelt haar voor de keuze: als zij wil trouwen om hun zoon te erkennen moet ze haar dochters opgeven.
Mavis tekent de papieren van het weeshuis waar Jimmy de kinderen naartoe wil sturen zonder te beseffen dat ze daarmee al haar ouderlijke rechten overdraagt. Als het weeshuis een groep kinderen naar Australië stuurt "om daar een nieuw leven op te bouwen', maken Rita en Rosie deel uit van die groep – en er is niets wat Mavis daaraan kan doen…

Over de auteur:

Diney Costeloe groeide op met boeken dankzij haar vader die uitgever was in Londen. Ze heeft gewerkt als lerares voor ze haar tijd volledig ging wijden aan haar schrijven.

Mijn leeservaring:

Hartverscheurend! De cover alleen al zegt heel veel …

Zeker als je weet dat dit soort fictieve verhalen zijn gebaseerd op echte feiten.

Blijkbaar werden er veel kinderen die na de Tweede Wereldoorlog “overbodig” of lastig of anderszins ongewenst, vanuit Engeland op een schip gezet naar een nieuw leven in Australie.

Zo ook Rita en Rosie, respectievelijk 9 en 5 jaar jong.

Ze leven in Belcaster – Engeland – en het jaar is 1948.

Hun lieve vader is nooit terug gekeerd uit het oorlogsgeweld en hun moeder Mavis moet het alleen zien te rooien met de twee dametjes. Als Mavis dan een nieuwe vriend krijgt en ook nog zwanger raakt van deze bruut lijkt het leven van beide meisjes een plotselinge wending te krijgen richting afgrond. Zo dwingt hij – Jimmy – Mavis om afstand te doen van de meisjes. Alleen dan zal hij met haar trouwen en hun nog ongeboren kind erkennen als het zijne. 

" ‘...mijn kinderen niet van me af.’ De stem van haar moeder.

‘...addergebroed van een ander!’ Zijn stem.

Rita huiverde bij het geluid van die stem. Oom Jimmy, de nieuwe vriend van mama. Toen begon mama te huilen en haar gejammer echode door de hal.

‘Allemachtig!’ Zijn stem weer. ‘Schei uit met dat gejank, mens... anders ben ik meteen weg.’

Er viel een stoel om en de lichtstraal verbreedde zich omdat de deur verder openging. Rita schoot de slaapkamer weer in, waarbij de deur onheilspellend kraakte. Ze sprong in bed, schopte de protesterende Felix weg en trok het laken over haar hoofd. "

Mavis wil geen bastaard, in die tijd nog ongekend schandalig, en stemt toe om dan maar de kinderen bij hun oma Lily te laten wonen. Oma houdt zielsveel van de meisjes en doet er dan ook alles aan om ze alle liefde te geven op wat voor manier dan ook. Maar dan slaat het noodlot toe, niet 1 maar meerdere gebeurtenissen die de levens van de meisjes totaal op hun kop zetten.

Mavis – hun moeder – tekent in een vlaag van berusting een aantal formulieren zodat de meiden “tijdelijk” een opvangplek krijgen in een weeshuis, niet wetende dat ze daarmee alle rechten over de kinderen uit handen geeft... En dan begint een ellendige tijd voor Rita en de kleine Rosie.

Het weeshuis – een bron van pijn en verdriet. Werknemers die hard en meedogenloos zijn ten opzichte van de kinderen. Precies zoals je je een weeshuis voorstelt in vroegere tijden, liefdeloos.

Als er dan door omstandigheden een groep kinderen naar Australië wordt vervoerd, zijn ook Rita en Rosie van de partij. Niet wetende hoe hun leventjes er uit zullen gaan zien, een reis naar het onbestemde …

Krankzinnig hoe veel verdriet je kunt hebben om de lotsbeschikking van deze kinderen, de “pech” die sommigen blijft achtervolgen en de consequenties die bepaalde acties in hun jeugd hebben gehad. Met een doos tissues naast je wil je het liefst maar doorlezen en hopen dat er toch wel IETS goed zal gaan voor deze kinderen.

Onvoorstelbaar realistisch geschreven, ik zou het gaan verfilmen!!!

Een #MustRead wat mij betreft.

Met dank aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie-exemplaar.

 

P.s. Misschien nog een boek dat zeker op je Kerstverlanglijstje moet komen, zo niet dan zou ik mezelf eens kietelen, zeer de moeite van het lezen waard!

©José

December 2017

Pen Stewart - Wintercode 1

Pen Stewart - Wintercode 1

Auteur: Pen Stewart

Titel: Wintercode (1)

Uitgeverij: Quasis

Genre: Fantasy

Uitgave: Paperback (440 pagina's)

ISBN: 9789492099303

Omschrijving:

Al eeuwen bewaart de Orde van Wintermagiërs het machtsevenwicht tussen de mensen van het Paternaat en de oorspronkelijke rassen van Laersinweld. Chloë Sol Ramsey staat op het punt om haar eindtesten te doen en definitief toe te treden tot de Orde.
Maar dan slaat het noodlot toe.
Chloë is het doelwit van een klopjacht en moet vluchten. Bijgestaan door haar voormalige geliefde en de laatste halfling van Laersinweld probeert Chloë haar achtervolgers voor te blijven.
Niets is echter wat het lijkt. Het verborgen verleden van Chloë's metgezellen keert zich tegen haar en alles wat ze liefheeft. Kan Chloë de juiste keuzes maken om de balans tussen de verschillende volkeren te herstellen? Of zullen de gevolgen van die keuzes haar hele wereld vernietigen?

Over de auteur:

Pen Stewart werd op 7 april 1977 geboren in Gent, België, en woont nog steeds in deze streek. Van kleins af aan waren tekenen, lezen en schrijven de voornaamste bezigheden.
Haar creatieve activiteiten waren tot voor enige jaren volledig op het schilderen gericht. Pas toen ze door persoonlijke omstandigheden tijdelijk niet meer in de mogelijkheid was om te schilderen, begon ze volop te schrijven. De drang om te scheppen was te groot en zocht duidelijk een andere taal, een ander medium om tot uiting te komen.
Nu gaan schrijven en schilderen voor haar samen als twee talen die hetzelfde verhaal te vertellen hebben.

Pen Stewart schrijft al schilderend, en schildert al schrijvend.

Momenteel studeert ze Master in de schilderkunst, werkt ze halftijds als projectleider, en schrijft ze halftijds.

(Bron: Pen's website ---> KLIK )

Mijn leeservaring:

Fantasy is zoals jullie weten niet mijn eerste keuze, maar soms word ik verrast door Jasper van Quasis uitgevers met leuke brievenbuspost in de vorm van een boek. En ik moet echt zeggen dat het dan ook altijd qua leesgenot echt verrast!

Zo ook het boek Wintercode van Pen Stewart. Ik had het al voorbij zien komen op social media en de cover sprak me meteen al aan. Mysterieus in blauw-tinten, met daarop prijkend het woord “Verbeeldingsroman”. Nou ja, fantasie heb ik volgens mij in overvloed en dat kwam maar goed uit ook!

Vergeet voor even je normale spreektaal en laat je meeslepen in Pen's gedachtenwereld van creativiteit qua taalgebruik. Ik moest er even inkomen maar de logica nam al snel bezit van mijn geest. Het sublieme gebruik van verzonnen synoniemen – bijvoeglijke naamwoorden en zelfstandige naamwoorden maakte dat het boek me tot rust bracht om al die prachtig gevormde zinnen te lezen en te herlezen. Daarbij maken de schilderijen van haar eigen hand, die het verhaal een extra dimensie geven, het tot een prachtig geheel, een boek dat toch wel enigszins uniek te noemen is. (Pluspunten!! ;-))

Het verhaal speelt in een voor ons onbekende wereld, maar zou wat dat betreft net zo goed een verhaal kunnen zijn dat door de eeuwen heen ook hier op onze bekende aardkloot zou kunnen gebeuren.

Liefde – haat – oorlogen – machtsstrijd – dood … iets van alle tijden en alle volkeren.

Chloë is een winterkind en beschikt over een speciale magie. Als ze, zoals wij het zouden noemen, haar examen doet is er iets dat haar blokkeert en haar droom lijkt in duigen te vallen. Als ze dan ook nog eens per ongeluk een gesprek hoort dat haar lot moet bepalen, is ze met haar vriendin Solange op weg naar het zogenaamde eindfeest. Maar opeens is de hemel gevuld met een pikzwarte tragiek en zal ze moeten vechten voor haar leven. Het noodlot bepaalt – of is het allemaal voorbestemd?

Ze moet op zoek naar de oplossing, het mysterie dat van haar volksvijand nummer 1 lijkt te maken in bepaalde kringen – maar in welke kring is ze veilig? Het enige constante waar ze zich veilig voelt is bij haar jeugdvriend Jake en de door hem ingehuurde Sia.

Jake en Chloë, om bepaalde redenen mag hun liefde niet zijn terwijl ze zielsveel van elkaar houden. Zal het toch ooit tot een relatie komen?

Fantasy – het genre, maar voor mijn gevoel komt in dit boek alles bij elkaar. Een roman die hier en daar een thriller is, doordrenkt met drama, verdriet en strijd. Issues die ook in ons dagelijks leven spelen, alsook personen die we zomaar zouden “kennen”. De machtige mensen die puur voor eigen belang lijken te strijden, waarbij het volk op de een of andere manier in het ongewisse wordt gelaten over wat er echt achter de schermen speelt van regeringen bijvoorbeeld.

Allemachtig, al met al maak ik een diepe buiging voor Pen, alleen al om de magnifieke woorden en zinnen die ze schrijft en daarbij de prikkelende schilderijen die bij de hoofdstukken (of in Pen's woorden “Fractaal”) horen.

Dank jullie wel Pen en Jasper en Petra van Quasis voor dit boek, deel 1 dus ik ben wel razend benieuwd hoe dit verder zal gaan ;-)

Ter info nog enkele links:

Pen Stewart : Website ---> KLIK            Facebook ---> KLIK

Jasper Polane: Twitter ---> KLIK             Facebook ---> KLIK

Quasis: Website --->  KLIK     Twitter ---> KLIK       Facebook ---> KLIK

Van de kunstwerken die in het boek 'Wintercode' zijn gebruikt kun je op Pen's website ook reproducties op canvas bestellen in diverse formaten!! 
Voor meer info bezoek je de volgende ---> LINK

©José

december 2017

Michelle Adams – Mijn zus

Michelle Adams – Mijn zus

Auteur: Michelle Adams

Titel: Mijn zus

Uitgever: De Fontein romans en spanning

Genre: Psychologische thriller

Uitgave: Paperback (352 pagina's)

ISBN: 9789026140518

Verwacht: 5-12-2017

Omschrijving:

'Mijn zus' (My Sister) van Michelle Adams is een thriller in de traditie van Clare Mackintosh (Mea culpa en Ik zie jou) en S.K. Tremayne (De ijstweeling)

Irini is een jonge anesthesist met een bewogen jeugd. Vlak voor haar vierde verjaardag is ze door haar ouders weggegeven aan een tante. Het hoe en waarom van de keuze haar te verstoten en haar zus te houden, heeft ze nooit begrepen. Haar oudere zus Elle neemt gedurende de jaren af en toe contact met haar op, maar altijd loopt dat noodlottig af. Wanneer Elle haar laat weten dat hun moeder is overleden, stemt Irini ermee in om naar huis te komen. Daar realiseert ze zich al snel dat het verleden van haar familie complexer is dan ze ooit had kunnen bedenken. Niet in de laatste plaats omdat ze achter de werkelijke drijfveer van haar ouders komt. Elle speelt ondertussen een sinister spel, waardoor Irini nu pas écht in de problemen komt…

Over de auteur:

Michelle Adams groeide op in Engeland en woont tegenwoordig op Cyprus. Sinds ze op haar negende voor het eerst Stephen King las, is ze verslaafd aan thrillers. Mijn zus is haar debuut.

Mijn leeservaring:

Debutanten; Ik heb er een zwak voor zoals jullie inmiddels weten. Razend spannend lijkt me dat om je uiteindelijke manuscript uit handen te geven en af te wachten wat er mee gebeurt. Op de een of andere manier lees je dan met een ander gevoel een boek, ik tenminste ;-)

Van de Fontein kreeg ik alvast de drukproef van dit debuut, een psychologische thriller die vanaf vandaag (op 5 december dus) in de (web)winkels zal liggen. Je kunt nog net een sprintje naar de winkel trekken voor pakjesavond …

Irini woont samen met haar van oorsprong Italiaanse vriend Antonio in Brixton. Een naargeestig hoekhuis in een al evenzo naargeestig straatje van waaruit je nog net de gloed van het in licht gedompelde Londen kunt zien.

Ze werkt als anesthesist, haar vriend is een beetje een uitzuiger. Ze hebben al drie jaar een relatie, maar kennen ze elkaar wel zo goed? Irini is voor mijn gevoel een type dat koste wat kost haar relatie wil behouden ook al gaat die in hoge pieken en dalen, ruzie en goedmaakseks – meer lijkt het niet te zijn.

Waarschijnlijk heeft dat vasthouden te maken met Irini's bewogen verleden.

Ze is op driejarige leeftijd weggegeven aan een oom en tante, terwijl haar ouders haar zus Elle wel hielden. Het is nu niet zo dat het een geldkwestie of het gebrek aan geld is waarom ze haar niet wilden houden. De werkelijke reden is voor haar nog steeds een raadsel, niemand die daar ook antwoord op geeft.

Ze heeft een haat-liefde verhouding met haar zus Elle, ze wil heel graag van haar houden en hunkert ook naar liefde en aandacht van Elle. Maar steeds als de twee met elkaar in contact komen gebeurt er iets rampzaligs. Iedere keer slaat Irini dan ook op de vlucht en probeert om ieder contact met Elle te vermijden.

Als dan ineens na zes jaar zonder contact Irini's telefoon gaat midden in de nacht, is ze overdonderd als ze Elle's stem aan de andere kant hoort. Hun moeder Cassandra is overleden en Elle wil graag dat Irini naar huis komt voor de begrafenis.

Irini hoeft niet lang na te denken en boekt een vlucht naar Edinburgh. Elle pikt haar op en neemt haar mee naar hun “ouderlijk” huis, landgoed beter gezegd. Irini is maar om één reden gekomen, ze wil eindelijk de waarheid achterhalen, de reden waarom haar ouders afstand van haar hebben gedaan. Komt dit door haar beperking? Het pestgedrag van nietsontziende kinderen in haar jeugd? Heeft het toch met Elle te maken of was hun moeder echt zo harteloos dat ze aan 1 kind genoeg had. Zal haar vader eindelijk de waarheid vertellen? Maar weer blijkt Elle haar eigen narcistische spelletjes te spelen.

Beetje bij beetje leren we de zussen kennen, hun verleden zwerft als een sluipmoordenaar door hun heden. De angsten en pijnen kruipen langzaam onder je huid terwijl je je afvraagt hoe een mens in elkaar kan steken. De ene zus is de andere niet, werelden van verschil of toch ook weer niet? Werelden die wreed uit elkaar zijn gescheurd door ouders die vast en zeker niets dan goeds voor ogen hadden voor beiden. Maar hoe maak je een keuze tussen twee uitersten? Er zal altijd een dilemma zijn, en iémand wordt de dupe van goedbedoelde handelswijzes …

Irini vertelt haar verhaal, meeslepend en af en toe pijnlijk triest. Ze leeft met angst en hoop. Ik zag het duistere landhuis zo voor me in de Schotse hooglanden. Een plek waar mysterie overheerst, waar de tijd lijkt stil te staan en geesten van weleer herinneringen oproepen aan een mistroostige jeugd in Irini's geval. De vlucht voor haar zus alsook de hunkering naar liefde en waarheid houd je vast. Maar wil je die waarheid wel weten?

Een knap debuut!!

Vlot geschreven en doordrenkt met beeldende 'scenes' die je zullen doen huiveren en anderzijds laten hopen. Verrassende plotwendingen, onverwachte twists en een hoop suspense …

Geslaagd debuut wat mij betreft.

Met dank aan Uitgeverij de Fontein voor de drukproef van 'Mijn zus'

©José

november 2017

Andrew Gross – Alleen hij

Andrew Gross – Alleen hij

Auteur: Andrew Gross

Titel: Alleen hij

Uitgever: De Fontein romans en spanning

Genre: Thriller

Uitgave: Paperback (352 pagina's) en E-book

ISBN: 9789026142697

Omschrijving:

Andrew Gross heeft met "Alleen hij' (The One Man) een bloedstollende en aangrijpende thriller geschreven waarin de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog in het algemeen en die van Auschwitz in het bijzonder centraal staan.

1944. Terwijl in Europa de Tweede Wereldoorlog voortduurt, werken de Amerikanen uit alle macht aan het Manhattanproject. De code die ontbreekt is ontwikkeld door de Poolse natuurkundige Alfred Mendl, die uit het getto van Warschau op transport naar Auschwitz is gezet.

De jonge Pool Nathan Blum is Europa ontvlucht en werkt als vertaler voor de Amerikanen. Hij spreekt vloeiend Duits en Pools, hij is vindingrijk en nu hij alles en iedereen is verloren in de oorlog, is hij vooral vastbesloten zijn leven een zinvolle nieuwe wending te geven. Wanneer de Amerikanen hem vragen het welhaast onmogelijke te doen, aarzelt hij niet. Hij zal terugkeren naar Europa en infiltreren in Auschwitz in een poging Alfred Mendl te bevrijden.

Over de auteur:

New York Times-bestsellerauteur Andrew Gross leerde het schrijversvak van niemand minder dan James Patterson, met wie hij samen zes thrillers schreef. Inmiddels is hij internationaal ook uiterst succesvol met zijn solothrillers, waarvan Code Blauw, Valse lading en Dodelijke gok ook in Nederland verschenen. Zijn boeken zijn vertaald in meer dan twintig talen.

Mijn leeservaring:

Telkens weer als ik dit soort “oorlogsverhalen” lees grijpen ze me naar de strot. Toch wil ik ze steeds maar weer lezen, omdat het niet vergeten mag worden. Niet de aantallen, maar de verhalen van en over de mens achter het getal. Het blijft me hoe dan ook fascineren, ook al kan ik het bij 99 procent van de verhalen niet droog houden. Het emotioneert me tot op het bot. De gruwelen, de angst en hoop, maar ook de liefde die soms opbloeide – zelfs tussen “onmogelijke” partijen.

Zo ook dit verhaal.

'Alleen hij' is deels gebaseerd op ware feiten en Andrew Gross heeft er met zijn eigen inzicht een fictieve twist aan gegeven die het boek een doordringend karakter mee geeft.

Het begint al met een bericht dat je aan het denken zet, een uiterst geheim project waarvan slechts enkele mensen op de hoogte zijn. Deze mensen staan aan de hoogste top van de Amerikaanse geheime dienst – tot aan de president toe ….. het Manhattanproject.

Er zijn slechts twee personen op de wereld die de ontbrekende codes/berekeningen uitgedokterd hebben om een allesvernietigend wapen te maken en één daarvan werkt samen met de Duitsers. De andere is de Joodse Alfred Mendl, maar hij is met zijn gezin vanuit het getto van Warschau op transport gezet naar Auschwitz. Deze probeert uit alle macht om niet door te draaien in het kamp en doet er alles aan om zijn werk van twintig jaar op de een of andere manier te bewaren. De professor, zoals hij wordt genoemd, weet op een wel heel aparte manier al zijn bevindingen te onthouden. Maar zal hij zijn kennis ooit bij de juiste personen weten te krijgen?

Nathan Blum weet op wonderbaarlijke wijze Europa te ontvluchten met een voor de Joden zeer belangrijk relikwie. Helaas moet hij daarbij de rest van zijn gezin achterlaten, zijn ouders en zusje. Hij voelt zich hierdoor zo slecht als hij uiteindelijk in Amerika aankomt dat hij zich bij het leger aanmeldt. Door zijn meertaligheid is hij uiterst belangrijk voor het vertalen van onderschepte berichten. Maar hij wil meer doen en geeft dit ook steeds aan bij zijn meerderen. Op een gegeven moment lijkt zijn wens uit te komen, maar het is een ontiegelijk, haast onuitvoerbaar plan dat door de mensen van het Manhattanproject bedacht is. Willen ze de Duitsers een stap voor blijven met de ontwikkeling van een bepaald soort wapen dan zullen ze de kennis nodig hebben van Alfred Mendl – de enige mogelijkheid is dus om deze te bevrijden uit Auschwitz dat vergeven is van corrupte, nietsontziende kampbeulen en hun hulpjes, en niet te vergeten de “douches” waar weinig mensen van terug komen.

Toch is Nathan vastbesloten, hij gaat naar Auschwitz om de prof te bevrijden. Een minutieus plan wordt uitgedacht en hij laat zich droppen in vijandelijk gebied in de buurt van het kamp …

Angstaanjagend realistisch beschreven waarbij ik mezelf opgejaagd voelde – zij het dan om maar door te willen lezen. Ik vluchtte in sneltreinvaart door het boek, mezelf voorhoudend om af en toe adem te halen. Hongerend naar een goede afloop visualiseerde ik de gruwelen en kreeg zoals altijd kippenvel en tranen in mijn ogen. Een aantal twists in het verhaal zorgden voor nog meer spanning. Ik realiseerde me dat er miljoenen verhalen zijn of waren die nooit verteld zijn, puur omdat de mensen het niet konden navertellen … daar word ik stil van van binnen.

Petje af voor Andrew Gross om de verhalen van zijn schoonvader te verbinden met een fictief verhaal dat je aan zal grijpen, op meerdere manieren.

Ik mocht dit boek lezen voor Uitgeverij de Fontein, een pareltje dat je nog wel even zal bijblijven als je het eenmaal uit hebt. Waarvoor uiteraard mijn oprechte dank.

©José

November 2017

Mailen voor Dummies 3.0

Mailen voor Dummies 3.0

Laat ik voor de overzichtelijkheid, die ik zelf onderhand kwijt ben, eerst even beginnen met uitleggen waar het om draait. In een huishouden gaan wel eens van die elektrische apparaten het hoekje om. Volgens mij om het gezellig te houden, doen ze dat vaak met meerderen tegelijk in een korte periode. Herkenbaar? Wet van Murphy zeggen ze dan, shit happens.

Zo ging onlangs onder andere ook onze tv naar een betere wereld (milieustraat in dit geval). En dan komt in mij de TN-er natuurlijk bovendrijven. De typische Nederlander googelt zich een slag in de rondte, kijkt en vergelijkt als een van hondsdolheid bezeten keffertje en bijt zich vervolgens vast in de laagste prijzen voor een goede kwaliteit. Want ja, hey, ik ben toch niet gek dat ik meer ga betalen dan nodig? Precies, die ja. Ik plaatste mijn bestelling in hun webshop en de dag erna werd de tv al geleverd. Een piece of cake om het ding aan de praat te krijgen en een beeld en geluid waar je U tegen zou kunnen zeggen. Super, er kon weer gekeken en geluisterd worden. 

Netjes via de mail kreeg ik de reeds betaalde rekening en in een volgende mail gebruiksaanwijzing en aanverwanten. Nog maar een mail waarin zich de garantievoorwaarden etc. bevonden. Erg doeltreffend die MediaMarkt … dacht ik toen nog.

Na een week kreeg ik wederom een mailtje;

Hartelijk bedankt José (yes ze kennen mijn naam zelfs, wat lief!) voor je aankoop. 

We hopen dat je tevreden bent, zo ja … zou je dan een review willen plaatsen bij desbetreffend artikel? Dan maak je ook nog kans op een leuke cadeaubon (of iets van die strekking).

Gaaf, ze hebben zelfs de link naar het artikel erbij staan – hoef je zelf niet te gaan struinen. Makkelijk. Normaal doe ik zoiets niet zo snel (wel bij boeken natuurlijk zoals jullie wel weten ;-)).

Ik klik de link aan en kom terecht bij de tv, niet verder nadenkend begin ik de pluspunten in te vullen. Minpunten had ik nog niet ontdekt. Zo gezegd, zo gedaan – niet meer dan lof in feite.

Ik verzend dus de review en laat het er verder bij.

Een week!!!! later krijg ik ineens een ware mailbom, een gigantische explosie in mijn inbox. Allemaal van de MediaMarkt. In één dag, zelfs binnen een half uur! Het zal toch niet waar zijn! Zou ik nu echt eens het geluk hebben dat ik een cadeaubon heb gewonnen?!??

HA! Wat een teleurstelling, mijn review werd geweigerd! OH MY GOD, waarom???

Nou, gewoon omdat mijn review bij een ander serie-nummer van hetzelfde merk terecht was gekomen – hoe dan? Hun hadden me toch de link gestuurd? Jammer dan, ik laat het er bij en doe niet eens meer de moeite om het goede masjien te zoeken.

De volgende mail echter noopt mij tot het fronsen van mijn beide wenkbrauwen.

Beste mevrouw, meneer (Dju, nu willen ze me zelfs niet meer kennen!)

We hebben een review die onlangs door u is geplaatst verwijderd. Uw taalgebruik en negatieve bewoordingen konden wij helaas niet laten staan.

HUH?!

Oké, ik heb toch echt de lagere school gehad en de MAVO doorlopen, zij het met een jaartje meer dan gemiddeld, en ook nog volgens mijn mentor met een talenknobbel – maar ik kan me vergissen hoor MediaMarkt. Ik weet misschien niet exact het verschil tussen pluspunten en negativiteit, dat zal dan wel de leeftijd zijn, het is namelijk al even geleden dat ik naar school ging. Dus mijn oprechte excuses dat ik de foute tv de hemel in prees, zal het nooit meer doen (en dat meen ik uit de grond van mijn hart).

Maar er was er nog een …;

Beste mevrouw, meneer (weer die ijskoude bejegening he!)

Onlangs heeft u een klacht ingediend bij de klantenservice, we nemen uw klacht serieus en gaan er zo snel mogelijk mee aan de slag.

Huh?! Huh!!?? DubbelHUH?

Oké, nu ga ik dus echt staan bibberen in een hoekje, het gore lef van mij om de klantenservice hier over lastig te vallen?????!

Ik struin mijn brein af naar lekkages en kom tot de conclusie, na grondig onderzoek in mijn outbox, dat ik toch echt al na die eerste foutplaatsingsmail geen enkele poging meer heb gedaan om nog in contact te komen met de MediaMarkt. 

Zal ik dan toch gek zijn? Ik sla aan het twijfelen maar zie nog een mail in mijn inbox en haal opgelucht adem. Slechts enkele minuten na de klantenservicemail heb ik er nog een van de klantenservice.

Zal vast een excuus zijn voor de overkill en de verwarrende mails.

Beste mevrouw, meneer (Diepe zucht om zoveel apathie hunnerzijds)

Hopelijk heeft de klantenservice uw klacht op een goede manier kunnen oplossen.

Waaaaat!!??

Nou breekt mijn klomp en ik scheld zelfs een beetje op een "nette" manier, zoals me geleerd is geloof ik, tegen mijn beeldscherm.

Ik vraag me soms af of ik niet beter ook nog HAVO had kunnen doen, dan had ik deze chaos misschien toch begrepen.

Laat maar zitten denk ik nog, boeiend.

Het was inmiddels weer wat gezakt, koste me een week ongeveer maar ja. Ik heb de hele donderse boel aan mail verwijderd en ga weer gewoon verder met leven ;-)

Wat schertst mijn verbazing?

Yes vandaag weer mail, ze kunnen me toch nog niet zo goed missen volgens mij.

Beste José (slijmbal!!!)

(Letterlijke copy/paste);

Kort geleden heb je contact gehad met onze klantenservice. Wij hopen dat wij jouw vraag of klacht naar tevredenheid hebben opgelost.

Wij willen onze klantenservice blijven optimaliseren en jij kunt ons hierbij helpen! Wij zouden het zeer op prijs stellen wanneer je een aantal vragen wilt beantwoorden. Het invullen van de vragenlijst duurt gemiddeld 2 minuten.

En ja hoor, er staat zelfs een link bij waar ik voor het gemak maar op hoef te klikken!!!

Ben ik nu gek of hunnie? Optimaliseren? Serieus?

Beste CEO van de MediaMarkt (al betwijfel ik of u dit onder ogen krijgt!)

Mijn naam is mevrouw José, José voor intimi, en ik vraag mij af hoe uw mailing werkt.

Zit daar gewoon een doorsnee mens achter een toetsenbord waar door slijtage de letters van ontbreken? (U verkoopt ze zelf hoor; hint!)

Heeft u een gedresseerd aapje met zo'n kek mutsje?

Of wellicht een state-of-art robotje met lichte schade aan de kabeltjes?

Hoe dan ook, graag solliciteer ik hierbij naar de functie van mailvrouw. Ik heb geen enkele opleiding of wat dan ook die zelfs maar in de richting van ICT komt. Maar dat maakt blijkbaar niet zo heel veel uit als ik dat persoonlijk even mag inschatten. Ik vraag echt niet het onderste uit de kan maar ik dacht zelf aan een salaris dat in de buurt komt van een tonnetje of 2 per jaar, mag uiteraard bruto zijn zodat ik onder de Balkenende-norm blijf.

Toch moet ik u ook nog oprecht complimenteren, u bent een zeer groen bedrijf.

Als u me namelijk al die mail per gewone post, op papier, had moeten sturen, was er weer een regenwoud gesneuveld. Dus chapeau! U ziet dat ik graag met u mee denk, want hey, ik ben echt niet gek!

P.s.

Mijn droger heb ik in een gewone winkel besteld, die zijn niet zo tijdrovend qua contact leggen.

M.v.g.

Mevrouw José

©José (<---- that's my name ;-))

november 2017

Sander Verheijen – Ik kan er net niet bij

Sander Verheijen – Ik kan er net niet bij

Auteur: Sander Verheijen

Titel: Ik kan er net niet bij

Uitgever: HarperCollins Holland

Genre: Non-Fictie

Uitgave: Paperback (288 pagina's) en E-boek

ISBN: 9789402700466

Omschrijving:

'Elke strohalm is er één. Elke strohalm is van ons.'

Sander is de vader van Willem en Maurits. De een werd geboren met een zware hersenbeschadiging, de ander heeft autisme. In Ik kan er nét niet bij vertelt hij het hartverscheurende verhaal van zijn eerste jaren als vader van deze bijzondere tweeling.

Hij schrijft openhartig over zijn persoonlijke ontdekkingstocht naar het vaderschap, over de tegenslagen die het gezin treffen, maar ook over de blijdschap als een van de jongens een mijlpaal bereikt, over hoe ze knokken en relativeren en bovenal hoop houden.

Over de auteur:

Sander Verheijen (1974) is general manager en hoofdredacteur van Hebban.nl. 
Na jaren gewerkt te hebben als marketing- en communicatieprofessional bij o.a. Siemens en de ANWB, richtte hij in 2002 thrillersite Crimezone.nl op. In 2005 verkocht hij de site en werd hij als acquirerend redacteur bij uitgeverij Unieboek verantwoordelijk voor het thrillerfonds. In 2010 keerde Verheijen terug als hoofdredacteur bij Crimezone. Samen met Kim Moelands maakte Verheijen twee naslagwerken over het thrillergenre: Crimezone (2005, Ambo|Anthos) en Crimezone 2006 (2006, Uitgeverij Unieboek).

Onder de naam twelph.com ontwerpt hij o.a. boekomslagen voor een groot aantal Nederlandse uitgeverijen en verzorgt hij de vormgeving van Hebban.

Mijn leeservaring:

De cover straalt liefde uit in al zijn puurheid.

Maar ook het verhaal, een integer maar intens geschreven verhaal dat me meerdere malen een dikke keel en tranende ogen opleverde. Anderzijds is het ook met behoorlijk veel (droge) humor verteld waardoor het niet zwaarmoedig is qua lezen. Diep, diep respect heb ik voor Sander (en ook zijn vrouw Jip uiteraard) dat ze hun verhaal op zulk een liefdevolle manier op papier wisten te krijgen.

Het begint in feite allemaal als Sander en Jip een hond uit een asiel willen adopteren, verantwoordelijkheid, zorgzaamheid testen zullen we het noemen. Een klein wit hondje, dat moet toch wel lukken – als ze dat aan kunnen zal het een kleine stap zijn naar het echte werk.

 Kinderen.

Maar zoals altijd (meestal tenminste) in het leven gaat niet alles zoals je je het voorgesteld hebt.

Zo wordt het kleine witte hondje een grote zwarte lieve lobbes en loopt niet alles gesmeerd als het op het echte werk aankomt.

Ik schommelde als een wilde op en neer in mijn emoties en wist soms niet of ik nu keihard wilde janken of lachen. Maakte me ook nog ontiegelijk kwaad over de lompigheid van sommige mensen die niet verder dan hun neus lang is kijken en denken. Het enige constante was wat mij betreft het respect dat ze dubbel en dwars verdienen, een zware rugzak te dragen hebben en er dan op zo'n mooie manier over schrijven. Bij het nawoord dat hij richt aan zijn beide zoons schoot ik echt vol, maar toch tovert hij dan toch weer een glimlach op mijn gezicht.

Ik ga er niet eens meer over vertellen, ik vind gewoon dat je dit verhaal MOET lezen. Een bijzondere tweeling die een plekje zal veroveren in veel harten, ook al ken je ze niet persoonlijk ... 

 

Sander's website vind je  ---> HIER

Ook op Twitter uiteraard ---> HIER

En natuurlijk op Hebban ---> HIER

©José

november 2017

Slaapkamerperikelen ...

Slaapkamerperikelen ...

De nacht leek zich weer uit te strekken tot onmetelijke proporties. Nachtrust; het voelde als iets uit een waanzinnig ver verleden. Tenminste, dat wat ze zich er van kon herinneren. Heerlijke uurtjes die te snel weg tikten als ze gevangen in dons haar dromen droomde. Slechts geplaagd door die oervervelende wekker die ze het liefst door het raam gooide.

Nu schijnen die verdomde wijzers niet vooruit te branden. Minuten die wel een uur duren, alsof vadertje tijd haar compleet voor de gek houdt. Al menig wekker heeft de geest gegeven de laatste maanden. Ze tikte en rammelde met die rotdingen, gewoon om even te checken of ze het wel deden.

Haar schuurtje ligt onderhand vol met die rotzooi die steeds overblijft als ze weer eens zo'n grondige inspectie van het uurwerk heeft uitgevoerd, die dingen bevatten meer onderdelen dan ze ooit voor mogelijk had gehouden.

Gestoord wordt ze er van!

Daar begint het weer, het kippenvel komt vanuit mijn nek opzetten en baant zich langs mijn rug in een snelle run naar het uiterste puntje van mijn tenen een weg. Mijn irritatielevel loopt rap op naar het kookpunt. Niet te geloven hoeveel geluid iemand kan produceren!

Knarsen, snurken en complete fluitconcerten heeft ze al meegemaakt. Oordoppen, watjes zelfs tampons, niks nakkes nada … wat ze ook in haar oren stopt, het helpt allemaal voor geen meter.

De blind date was zo leuk! Ze hadden een klik van meet af aan en het voelde allemaal zo natuurlijk dat hij al snel voorstelde om de huur van zijn appartement op te zeggen. Haar huis was een stuk geschikter voor een stelletje. Ze had het helemaal naar haar smaak ingericht en hij was daar niet moeilijk in, alles was perfect. Alleen het bed, daar stelde hij wel bepaalde eisen aan … in verband met zijn rug zou een waterbed de ideale oplossing zijn. Nou, prima. Zo kwam het dat op een dag de Vivera Royal Box werd geleverd en in elkaar geknutseld. Nu heb ik zo mijn bedenkingen over zo'n waterbed dus ik stond er met mijn neus bovenop toen de heren monteurs bezig waren. Handige kereltjes die me alles wisten te vertellen over onderdelen en instellingen. Ze wisten me zelfs te vertellen dat een zwembroek of bikini niet nodig was. Gottegot wat een humor hebben die mensen zeg. Ze lachten er zelf het hardst om, ik als een boer met kiespijn. Lang verhaal kort, het bed is geweldig. Je waant je in een warm nest dat zachtjes wiegt op een subtiel briesje, in de armen van Morpheus is het goed toeven … tenminste …

Het huilen staat me nader dan het lachen, ik ben kapot, compleet doorgedraaid intussen! Geen oog doe ik dicht en het houdt maar niet op. Hier moet ik iets op verzinnen want ik begin meer en meer op een zombie te lijken. Mijn werk lijdt er onder en mijn collega's kijken me aan alsof ik iets vies ben dat onder hun schoenen terecht is gekomen als ik 's morgens de kantoortuin binnen sjok.

Stilletjes lig ik naar het plafond te staren. De schaduwen, die door het subtiele maanlicht dat door de gordijnen piept, eigenaardige vormen aannemen brengen me ineens op een idee.

Ik schrik van zijn wekker die meteen zijn favoriete Fade to black begint te spelen van Metallica.

Opgewekt en uitgerust als altijd klinkt er meteen een 

'Goeiemorgen schatje, ook zo heerlijk geslapen?' achteraan.

Onuitstaanbaar irritant, en het wordt iedere morgen alleen maar erger om dat uit zijn mond te horen komen. Dan heb ik het nog niet eens over de walm die daarmee gepaard gaat.

'Ik voel me niet lekker, ik blijf vandaag thuis', pruttel ik zo zielig mogelijk.

Hij oppert om ook gezellig thuis te blijven, maar daar wil ik niets van weten. Ik ben op een missie namelijk, en daar hoef ik geen pottenkijkers bij te hebben.

Ik struin het net af, google is als altijd weer mijn beste vriend. Het ziet er allemaal ingewikkeld uit maar dan vind ik een link naar een YT-filmpje. Elektriciteit voor Dummies, over stroom, weerstand en spanning. En geloof mij maar dat het spannend gaat worden!

Ik zoek de onderdelen bij elkaar in mijn schuurtje en ga voortvarend van start. Ik maak een behuizing van hout waarin ik de uurwerkjes bevestig, daaraan de kabels en snoeren. De zo goed als nieuwe accu van mijn oude laptop die ik bewaard heb komt ook goed van pas. Nu alleen nog wat polen, een plus en een min uiteraard, en klaar is kees. Trots bekijk ik mijn knutselwerkje en ga nogmaals het web op om een deugdelijke aansluiting te leren maken. Kinderlijk eenvoudig, als je maar de juiste zoektermen invoert.

Ik stem het geheel op elkaar af door middel van de klokjes en het feest kan wat mij betreft beginnen. Zoiets op eigen houtje doen is en blijft toch het meest bevredigend.

Nog steeds voel ik me beroerd en blijf daarom een nachtje op de bank liggen, zo ben ik wel, ik gun hem echt zijn nachtrust.

Ik zet de wekker op mijn telefoon een uurtje voor de zijne afgaat. Maar aangezien zijn hele top-tien aan singles weer voorbijkomt doe ik geen oog dicht. Als uur U is aangebroken tijger ik met mijn oude passer in de aanslag naar de slaapkamer. Ik wacht bij zijn voeteneind tot het ronken weer begint en maak dan voorzichtig zoveel mogelijk gaatjes in de waterzak van het bed zodat het water er gestaag uit siepelt. Zo snel mogelijk maak ik me weer uit de voeten en wacht rustig af.

Ik knip het licht in de keuken aan en zet alvast koffie, net doen of je gek en onwetend bent lijkt me het verstandigst. Bijna, benieuwd hoe het uitpakt. De kamerklok begint te slaan en ineens hoor ik Fade … en dan een hoop gepruttel en geknetter. Het licht in de keuken en mijn koffiezetapparaat geven de geest, stoppen doorgeslagen.

Stilletjes blijf ik ademloos wachten op geluiden vanuit de slaapkamer maar als ik niks hoor ga ik toch stiekem kijken om het hoekje van de deur.

Gossiemijne, dat ziet er toch wel indrukwekkend uit. Fade to black, maar dan letterlijk.

Sprakeloos van mijn eigen kunnen plof ik op de bank, opruimen kan later altijd nog. Benieuwd of de garantie nog geldig is ...

©José

oktober 2017

Inspiratie voor dit schrijfsel kreeg ik door Lot van Eigen houtje. Ze is altijd in knutsel-modus en maakte vorige week deze fantasierijke elektrocuteermachine.
Decoratiestuk natuurlijk ;-)
Eigen houtje op facebook ---> KLIK

                                                         Foto: "geleend" van Lot.

Overeenkomsten met bepaalde personen berust louter op toeval – fictief verhaaltje dus ;-)

Dan Brown – Oorsprong

 Dan Brown – Oorsprong

Auteur: Dan Brown

Titel: Oorsprong

Uitgever: Luithingh-Sijthoff

Genre: Literaire thriller

Uitgave: Paperback (500 pagina's) Hardcover – Ebook – Pocket en Audio boek CD

ISBN: 9789024576791

Omschrijving:

Professor Robert Langdon heeft opnieuw de hoofdrol. Ditmaal speelt het verhaal zich volledig af in Spanje – Madrid, Barcelona, Sevilla en Bilbao, de stad van het Guggenheim Museum. In deze steden belandt Langdon op het kruispunt van de twee vragen die de mensheid al eeuwenlang bezighouden: Waar komen wij vandaan? Waar gaan wij naartoe?

Dan Brown weeft in Oorsprong wederom een mozaïek van codes, wetenschap, religie, geschiedenis, kunst en architectuur tot een razend spannende thriller. Maar er wordt een frisse draai gegeven aan de stijl die zijn handelsmerk werd doordat nu moderne kunst en innovatieve technologie een belangrijke rol spelen. Hiermee wordt aan zijn schrijverschap een nieuwe dimensie toegevoegd.

Over de auteur:

Dan Brown (1964) is de wereldberoemde Amerikaanse auteur van bestsellers als De Da Vinci Code en Het Bernini Mysterie (beide verfilmd). Hij doceerde Engels aan het Amherst College en de Philips Exeter Acadamy tot hij besloot zich volledig op het schrijven toe te leggen. Zijn boeken behoren tot het "faction" genre waarin een verzonnen verhaal verweven wordt met een historische werkelijkheid, en het voor de lezer vaak moeilijk is feit (fact) en fictie (fiction) van elkaar te onderscheiden. Vooral De Da Vinci Code, het boek waarmee hij internationaal doorbrak, staat bol van de pseudohistorische religieuze complottheorieën en was daarom erg controversieel in katholieke middens.

Dan Brown is de zoon van een prijswinnend wiskundige en een moeder die religieuze muziek speelde, en werd in zijn jeugd omringd door de tegengestelde ideeën van wetenschap en geloof. Samen met zijn vrouw Blythe, een historica en kunstenares, gaat hij op onderzoek uit voor zijn boeken en doet hij zo ideeën op. Dan Browns boeken worden wereldwijd vertaald en zijn erg vaak op de bestsellerslijsten terug te vinden. (Bron: Hebban )

Mijn leeservaring:

Dit is naar mijn idee een schrijver op wiens werk je je altijd al lang van te voren verheugd. In feite wil je hem niet missen, blindelings vertrouwen in zijn kunnen.

En daar was dan eindelijk Oorsprong over de altijddurende moeilijke kwestie; Het ontstaan van leven …

Futuroloog Edmond Kirsch, oud-student en vriend van Robert Langdon, houdt zich al zijn hele leven bezig met de vragen:  

Waar komen we vandaan? Waar gaan we naar toe?

De eeuwenoude vragen waar de strijd tussen religie en wetenschap steeds maar weer tot nieuwe schermutselingen leidt. Ieder geloof kent zijn eigen “waarheid” maar ook iedere wetenschapper denkt dat hij het antwoord heeft. Denk bijvoorbeeld bij de Katholieken aan het verhaal van Adam en Eva, de eerste mensen op aarde. Andere geloven hebben hier dan weer een variant op “bedacht”.

Of wat denk je van Charles Darwin met zijn evolutietheorie ….

Miljardair Edmond Kirsch denkt, of eerder gezegd beweert, dat hij het mysterie der vragen heeft opgelost. Hij organiseert dan ook een presentatie in zijn geliefde Spanje, het Guggenheim museum in Bilbao. Hij krijgt de volledige medewerking van museum-directeur Ambra Vidal – de inmiddels verloofde van kroonprins Julian wiens vader, de koning van Spanje, op sterven ligt. Eregast is natuurlijk de wereldberoemde Robert Langdon, Kirsch goede vriend – inspirator – en leraar. Maar er is op het laatst nog één extra persoon aan de gastenlijst toegevoegd, en die heeft niet veel goeds in de zin.

Kirsch heeft alles op een rijtje, de presentatie begint fascinerend, tot het noodlot toeslaat.

Langdon en Vidal zijn van mening dat Kirsch' verkondiging aan de wereld gewoon door moet gaan en ze beginnen dan ook aan een zoektocht door verschillende steden van Spanje naar de plek waar Edmond zijn theorie heeft opgeslagen, het wachtwoord dat de hele presentatie weer kan activeren. Een trip door geschiedenis, kunst en wetenschap. Ze krijgen hulp van een technisch hoogstandje dat ontwikkeld is door Kirsch, Winston – een soort supercomputer die hen met alles helpt. Zullen ze op tijd het juiste wachtwoord vinden voor ze in handen vallen van de tegenstanders die het niet zo goed voor hebben met de twee? Wat is de geheime missie van het Paleis en zijn Guardia Real? Wie is de mysterieuze Regent die opdrachten lijkt uit te delen om bepaalde mensen te liquideren?

Al met al weer een spannend gegeven voor een boek … ware het niet dat naar mijn idee de spanning wat te ver gezocht is in bepaalde verhaallijnen. Niet ter zake doende feitjes die niks toevoegen aan het verhaal op zich. De verhouding schei-, en natuurkundige uitleg en “persoonlijke verhalen” een beetje uit balans is.

Het kan natuurlijk echt wel aan mij liggen omdat ik vroeger al een broertje dood had aan de wetenschappelijke kant van het leven. De scheikunde en natuurkunde lessen wat mij betreft best vervangen hadden mogen worden door iets leukers ;-)

Toch draait het in dit boek om 2 vragen waar we als mensen wel vaker over nadenken, of je nu iets opgestoken hebt of niet van je lessen. 

Religie of wetenschap.

Zelf ga ik altijd uit van logica en kan me dan ook wel eens verbazen over het feit dat er wereldwijd zoveel mensen alleen de religieuze kant van het verhaal willen “geloven”. Zoveel religies, zoveel verklaringen …

Ieder zijn ding natuurlijk, maar dat gaat mijn pet dan weer te boven, klakkeloos iets aannemen dat als je er logisch over nadenkt niet kan. (Sorry, wil niemand tegen zijn schenen schoppen – maar dat is mijn mening ;-))

Wetenschappelijk gaat het leven namelijk al ééuwen langer mee zullen we maar zeggen. Wat is de daadwerkelijke oorsprong van leven en waar moet het naartoe met onze wereld zoals we hem kennen?

Het boek zet zeker aan tot denken, misschien dat dat het grote pluspunt is van deze pil.

Maar of we er ooit aan uitkomen, we de vragen kunnen beantwoorden die zoveel wetenschappers en religieuzen bezighoudt … dat is de vraag die waarschijnlijk nog generaties lang op allerlei vlakken onderzocht zal gaan worden.

Als we tenminste nog de tijd hebben. Want als we Kirsch moeten geloven dan staat ons nog wat te wachten!

Ik neem alles met een korreltje zout, kan wel lachen om sommige verklaringen zelfs en aan de andere kant is het ook niet eens raar wat hij impliceert. Dat zag ik al aankomen in het begin van het boek. Mijn vraag was dan ook eerder;

Wat is groter – het brein of het ego? ;-) 

En dan bedoel ik dat van Edmond Kirsch, niet van de schrijver uiteraard.

Helaas niet wat ik er van verwachtte, maar neemt niet weg dat het een geniale schrijver is.

©José

oktober 2017

Peter James – Dodelijke affaire

Peter James – Dodelijke affaire

Auteur: Peter James

Titel: Dodelijke affaire

Uitgever: De Fontein romans en spanning

Genre: Thriller

Uitgave: Paperback (400 pagina's) en E-book

ISBN: 9789026142796

Omschrijving:

 'Dodelijke affaire' is het nieuwe deel in de Roy Grace-serie van Peter James waarvan alle delen afzonderlijk te lezen zijn. 'Wie eenmaal aan een Roy Grace-thriller begint, is voor zijn omgeving onbereikbaar.'

Jodie Bentley had als kind twee grote wensen: mooi zijn en rijk worden. Het eerste heeft ze bereikt met behulp van plastische chirurgie en nu werkt ze hard aan het tweede doel. Haar idee daarover is simpel: je kunt het zelf verdienen of je kunt een rijke man zoeken. Zo'n man trouwen is makkelijk, van hem af komen is lastiger, daarvoor zijn bepaalde vaardigheden vereist, maar oefening baart kunst...
Rechercheur Roy Grace is de Black Widow op het spoor. Meer en meer dringt het tot hem door dat deze moordenaar een zeer gevaarlijke, doortrapte vrouw moet zijn. Hij mag haar niet onderschatten, voordat ze meer slachtoffers weet te maken.

Over de auteur:

Peter James is een van de bestverkopende thrillerauteurs ter wereld. In de zeer succesvolle serie over inspecteur Roy Grace zijn alle delen afzonderlijk te lezen. Peter James produceert ook films en tv-series, hij werkte onder meer samen met Robert DeNiro, Al Pacino, Donald Sutherland en Sharon Stone. Zijn boeken worden vertaald in meer dan dertig landen.

Zijn biografie vind je HIER.

Mijn leeservaring:

Alhoewel alle Roy Grace boeken echt afzonderlijk te lezen zijn, zul je wel begrijpen dat deze junk vanaf het begin alles wat betreft Roy Grace verslonden heeft.

Je kunt er niet om heen als je er eenmaal aan begint. Peter James is uitzonderlijk goed in het vasthouden van zijn lezers. De schrijfstijl is direct, je leest geen dingen die niet ter zake doen in het verhaal. Ieder detail kom je later wel weer ergens tegen. Geen langdradige om-, en beschrijvingen van omgevingen, situaties en karakters. Alles wat hij schrijft heeft een reden, noem het maar aanknopingspunten, of handvaten waaraan het verhaal hangt. Hierdoor switch je makkelijk tussen de karakters en hun doen en laten, korte hoofdstukken die je met een rotvaart wil lezen – die je op het puntje van je stoel houden. Waardoor het natuurlijk alweer uit is voor je er erg in hebt, helaas.

In Roy's leven loopt de verdwijning van zijn vrouw Sandy als een rode draad door alle verhaallijnen heen. Tien jaar geleden verdween ze in het niets. Een donkere wolk die boven zijn hoofd blijft hangen. Inmiddels heeft hij een relatie met Cleo en hebben ze een zoontje – Noah. Samen wonen ze op het platteland en het leven lijkt Roy te mooi om waar te zijn. Al een tijdje revalideert hij, na een schot in zijn rechterbeen van een vermeend seriemoordenaar die hij wilde arresteren. Deze gast wist te ontkomen en nog steeds wil hij koste wat kost deze meneer opsporen met zijn team. Als hij dan ook via Interpol een seintje krijgt waar de boef zich bevindt lijkt het allemaal nog goed te komen.

Maar dan lijken er ineens meerdere dringende zaken op het team af te komen. De criminaliteit in Brighton lijkt steeds meer te verharden, inbraken en autodiefstallen zijn aan de orde van de dag.

Ook blijkt er in Brighton een 'Zwarte weduwe' te wonen die, alsof het niks is, haar rijke echtgenoten in no time verliest, wie is deze dame? 

 

Als een kleinere kruimeldief ineens dood wordt gevonden, blijkt deze vergiftigd te zijn. Hetzelfde gif wordt aangetroffen bij een ander slachtoffer, dit komt maar zo sporadisch voor – daar moet ergens een connectie zijn. Maar hoe, wat – waarom en wat is de echte identiteit van de 'Zwarte weduwe'? En wie is die geheimzinnige Amerikaan en wat is zijn connectie met de zogenaamde Jodie? Een wereld vol intriges, samenspanningen en een aantal personen die je in het donker liever niet tegen zou komen, overdag eigenlijk ook niet trouwens ;-)

Het lijkt alsof er veel verhaallijnen zijn maar alles wordt, zoals we van Peter gewend zijn, weer op een geniale manier aan elkaar gebreid, waarbij de privé levens van Roy en zijn team als een kers op de taart het geheel echt afmaken...

Voor Roy persoonlijk is de tijd gekomen, een soort closure and a new beginning – dus ik wacht met smart op het volgende deel!

Ook op o.a.:

Facebook --->  KLIK 

en

Twitter     --->  KLIK

Mijn hartelijke dank weer voor het recensie-exemplaar van Uitgeverij de Fontein – altijd een feestje in je brievenbus!

©José

Oktober 2017