vrijdag 27 november 2015

V van Veelzijdig


Deze #MuzikaleVrijdag zien we het einde van de horizon qua muzikaal alfabet al met rasse schreden dichterbij komen.
Ik kies voor een nummer dat ik gewoon mooi vind, kan het ook niet helpen ;-)

Omdat ik momenteel even druk ben met andere dingen komt het er even niet van om bij jullie bij te lezen - of te reageren. SORRY! daarvoor.

Vertical Horizon - You're a God





Geniet van je weekend en je hoeft niet altijd God te zijn om iets goeds te doen voor iemand .... X

©José November 2015

vrijdag 20 november 2015

U van Universeel


#MuzikaleVrijdag met maar één boodschap ......

U2 - met name Bono kan als geen ander je hart raken met zijn stem en woorden .....




Geniet van je weekend en laat angst nooit je leven beheersen X

©José november 2015


zondag 15 november 2015

Karen Rose – Op de hielen






















Auteur: Karen Rose
Titel: Op de hielen
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (749 Pagina's) en E-book
ISBN: 9789026138539

Omschrijving:
Psychologe Faith probeert een nieuw leven op te bouwen in het huis van haar oma dat ze onlangs erfde. Wanneer er in de buurt twee studentes worden vermist, en de FBI een groot onderzoek opent, wordt Faith geconfronteerd met een duister verleden dat ze graag had willen vergeten. En haar stalker lijkt dichterbij dan haar lief is...

Over de auteur:
De thrillers van Karen Rose worden uitgegeven in twaalf landen en zijn bij verschijning instant-bestsellers in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Duitsland. Met elk nieuw boek neemt haar populariteit toe. Ook in Nederland stijgt de ster van Karen Rose met elk nieuw boek. Voordat ze zich fulltime aan het schrijven wijdde, was Karen Rose een succesvol chemicus. Ze woont in Florida met haar man en kinderen, en als ze niet schrijft, traint ze voor haar zwarte band in karate.

Mijn leeservaring:
Bam! De bodem viel als het ware uit mijn brievenbus door deze dikke pil van Karen Rose.
Maar liefst 749 pagina's om me op te verheugen en als vanouds greep ze me meteen bij mijn lurven om me niet meer los te laten tot het zinderende einde en de laatste punt weer een feit was.
Karen Rose heeft al een heel scala van geweldige boeken op haar naam staan en schrijft in series. Hierin laat ze karakters die er al waren hun eigen verhalen vertellen in ieder nieuw boek. Dus je kunt alles ook afzonderlijk lezen dat is geen enkel probleem.
Maar als je een keer tijd en zin hebt en haar nog niet kent zou je een prachtige inhaalslag kunnen maken met het lezen van (inmiddels) een van 's werelds meest gelezen schrijfsters die spanning met romantiek laten versmelten – de zogenaamde #FeelGoodThriller.
De eventuele volgorde vind je hier -----> Karen Rose books.

Op de hielen – Ik ging er eens goed voor zitten maar was weer niet voorbereid op de impact van haar proloog waardoor ik zoals eerder gezegd er meteen met mijn snufferd heel erg diep in zat.
Een ontvoering – mishandeling ...

 
"O God. Corinne verzette zich tegen de plotselinge golf van misselijkheid en rolde zich in de foetushouding. Wijn. Veel te veel wijn. Dit is de ergste kater van mijn leven.
Maar.... Wacht. Nee dat kan niet. Er drong een flinter helderheid door. Ze schudde haar hoofd en onderdrukte een kreun toen de kamer begon te draaien. Ik heb in geen twee jaar een borrel gehad.
Griep. Verdomme. Ze had die verrekte griepprik niet gehaald. Ze wilde haar handen naar haar gezicht brengen om in haar ogen te wrijven maar –
Gebonden........"

Psycholoog Faith is op de vlucht. Ze wordt al vier jaar gestalkt door een man die ze mee achter de tralies heeft weten te krijgen, verdacht van kindermisbruik en mishandeling. Zijn wraak is echter niet mals. Na diverse aanslagen op haar leven vlucht Faith naar het oude, ver afgelegen huis van haar oma in Cincinatti dat ze pas geerfd heeft. Niet wetende dat ze in een nog grotere nachtmerrie zal belanden die op de een of andere manier te maken heeft met haar duistere verleden …..

"En ze wist ook dat het niet de vier muren en de vloeren waren waar ze zo bang voor was, maar dat wat eronder lag. Twaalf treden en een kelder ….."


Familiebanden – leugens – ongelukken – hoe valt dit allemaal te rijmen? Wat herbergt dit oude huis nog meer? Zijn haar herinneringen wel accuraat?

Op een gegeven moment kruisen Faith en Deacon's paden elkaar.
Deacon Novak is een Special Agent van de FBI die aan een speciaal team is toegevoegd in zijn hometown omdat hij dichter bij zijn zus en jonge broertje wil zijn. Zijn eerste zaak is de vermissing van twee meisjes die vlakbij de universiteit zijn ontvoerd en waarvan ieder spoor ontbreekt.
Deacon is het type ruwe bolster blanke pit en hij ziet er uit als een superheld door zijn speciale – sexy – kenmerken.
Ergens is er een connectie tussen de stalker van Faith en de vermissingszaak waar Deacon aan werkt.
Gaandeweg voel je de knetterende sexuele spanning tussen deze twee steeds hoger oplaaien en twee eenzaam lijkende zielen naar elkaar toe groeien …

Karen Rose heeft een schrijfstijl die je in een boek zuigt en je niet meer loslaat. Haar karakters zijn levend en zo beschreven zodat je niet leest maar ziet.
Spanning is zo perfect opgebouwd dat je door al die 749 bladzijden zweeft maar onderweg verschillende keren een gigantische twist om je oren krijgt waardoor je het niet kunt wegleggen. Al moet dat wel af en toe om geen spierpijn te krijgen ;-)
De spanningsboog houdt echt het hele boek aan, je versuft geen moment en zou wensen dat haar boeken nog eens dubbel zo dik waren puur om het feit dat je wil verslinden en doorlezen.

Karen Rose overtreft zichzelf met Op de hielen en ik kan wel zeggen dat ze groeit en groeit bij ieder boek. Een waar leesgenot om enkel uren zoet mee te zijn, en die enkele uren is dan maar een understatement.
Hij past niet in je schoen maar voor je sint of kerst-wensenlijstje zou ik deze zeer zeker aanraden.


Mijn hartelijke dank weer voor dit recensie-exemplaar van een schrijfster waar mijn hart altijd sneller van gaat kloppen – Uitgeverij de Fontein.


©José November 2015

vrijdag 13 november 2015

T van Typisch


T van Typisch


Ik ga je toch een van mijn favorieten in de maag splitsen op deze #MuzikaleVrijdag - de 13e :-P
Echt een typische jaren 80 band – het zogenaamde new-wave tijdperk dat zoveel moois in gang bracht.
Voorlopers van de grunge en postpunk, bepaalde rock en zelfs Gothic kwam daarna in alle hevigheid tot een uitbarsting.
Met zijn opmerkelijke zanger – Robert Smith – was The Cure best wel een toonaangevende band. Het feit dat Mr. Smith vaak depri en zelfs ooit suïcidaal was maakte hun stijl en geluid alleen nog maar mysterieuzer en donkerder. Een stortvloed aan hits en albums maakt voor mijn gevoel The Cure een van de grote “klassiekers”.
A Forest is wat mijzelf betreft de knaller die een diepe indruk maakte en dat is in feite altijd zo gebleven. Typisch – apart en vaak al bij de eerste twee noten herken ik hun muziek uit duizenden … kan er ook niks aan doen ;-)

Geïnspireerd door a Forest schreef ik ooit het volgende korte verhaal – duister en een beetje creepy.

A Forest.

Met ingehouden adem stapt ze zo voorzichtig mogelijk uit bed, ervoor wakend dat ze niet op de krakende vloerplank terecht zal komen.
Op haar tenen sluipt ze naar de deur en wacht met openen tot ze het harde geluid van zijn gesnurk hoort. Even zorgvuldig sluit ze de deur weer achter zich.
Op haar hoede loopt ze zo snel mogelijk door het kleine solide houten huis naar de kamer die het verst verwijderd is van de slaapkamer. Het gepiep dat ze hoort bij het openen van de deur doet haar hart bijna stilstaan. Ze wacht even of ze gestommel hoort aan de andere kant van het huis en haalt opgelucht adem bij de bijna serene stilte die haar omringd.

Het raam is de enige optie, daar was ze inmiddels wel achter gekomen.
Met al haar kracht probeert ze zo geruisloos mogelijk de grendel eraf te schuiven.
Het zweet staat inmiddels op haar voorhoofd en ze maant zichzelf in stilte om vooral rustig te blijven.
Ineens schiet de grendel van zijn plek en opgelucht schuift ze het onderste deel langzaam naar boven.
De frisse bries geeft haar een gelukzalig gevoel, een nieuwe energie stroomt met kracht door haar lijf.
Ze zwaait haar rechterbeen door het raam en schuift voorzichtig haar billen op het kozijn.
Ze weet dat de grond maar een klein stukje lager is en laat zich bedachtzaam zakken terwijl ze haar linkerbeen nu ook naar buiten zwiept. Een klein sprongetje en ze staat buiten.
Opluchting maakt echter snel plaats voor angst als ze om zich heen kijkt.
Zo ver haar oog reikt ziet ze alleen maar uitgestrekt bosgebied en ze heeft geen flauw idee welke kant ze op moet om de bewoonde wereld te bereiken.
Maar het enige dat ze nu moet doen is zo ver mogelijk bij het huis vandaan zien te komen.
Op haar blote voeten, slechts gekleed in haar slipje en shirt, rent ze naar de dichtstbij gelegen bomen en verdwijnt ertussen.

Zigzaggend rent ze zo snel ze kan tussen de hoge bomen door, terwijl ze met haar armen zoveel mogelijk de zwiepende takken uit haar gezicht probeert te weren.
Ze voelt hoe het zweet over haar lijf gutst en het shirt aan haar huid plakt.
Ze moet af en toe stoppen om op adem te komen, haar conditie is ongeveer nihil na zo'n lange tijd opgesloten te hebben gezeten met niet meer bewegingsvrijheid dan een tiental meters.
De pijnscheuten in haar zij doen niet onder voor haar pijnlijke voetzolen. De harde takken en scherpe bladeren dringen steeds dieper de weke huid binnen.
Als ze weer even stilstaat spits ze haar oren, hopend op een geluid dat er op duidt dat ze in de buurt van een weg is.
Maar alles wat ze hoort zijn bosgeluiden, de wind die door de boomtoppen blaast, het lichte geruis van de bladeren, een vogeltje dat vroeg wakker is, dingen waar ze normaal gesproken van zou genieten. Maar ze moet verder en liefst zo snel mogelijk.
Met tussenpozen blijft ze rennen, zo hard als haar intussen bloedende voeten haar kunnen dragen.
Moe en dorstig vervloekt ze zichzelf dat ze niet beter voorbereid is. Kwaad op diegene die haar dit aangedaan heeft.

Tranen van onmacht lopen over haar wangen als ze voorover gebukt staat uit te hijgen met haar handen in haar zij.
De zon komt al op en ze kijkt om zich heen, de uitdrukking door de bomen het bos niet meer zien krijgt ineens een hele realistische betekenis.
Uren moet ze al gelopen hebben, maar nog steeds hoort ze niks nieuws, niets dat haar enigszins hoopvol stemt tenminste.
Kwaad laat ze zich op haar knieën vallen en slaat moedeloos met haar vuisten op de vochtige aarde.
Uitgeput gaat ze even liggen en kijkt door het hoge bladerdek naar de zon die een paar sterke straaltjes naar haar besmeurde gezicht stuurt.
'Heel eventjes mijn ogen sluiten, heel even maar'.

Paniekerig opent ze haar ogen als ze een zacht gegrom hoort.
Ze kijkt recht in een paar gemene ogen en het gegrom wordt feller.
Scherpe tanden ontbloot in een kwijlende bek, wachten op een bevel om haar aan te vallen.
Een benauwende angst overvalt haar, ze voelt hoe haar hart bijna uit haar borstkas springt.
Een huivering trekt over haar ruggengraat als ze opkijkt en de zwarte ogen ziet die op haar neerkijken.
'Je kon het niet laten dus, het beetje vertrouwen dat ik je gegeven heb heb je misbruikt. Het was ijdele hoop om te denken dat je zoveel van me houdt dat je me nooit zou verlaten.
Je bent al net zo'n hoer als je moeder, je weet niet hoe snel je de benen moet nemen nu ik je wat meer vrijheid geef. Hier zul je natuurlijk voor moeten boeten dat snap je hoop ik ook wel.
Sta op!'
Aarzelend staat ze op, pijnscheuten gieren door haar volledig uitgeputte lichaam.
Een eenzame traan biggelt over haar wang als ze hem smekend aankijkt.
'Met huilen bereik je niks, dat heeft je moeder lang genoeg geprobeerd. Het ondankbare nest heeft zich letterlijk dood gejankt. Ik dacht dat jij anders was. Nou opschieten, lopen!'
Strompelend zet ze haar ene voet voor de andere, haar uiterste best doend om niet te vallen.
Ze hoort de hond vlak achter zich. Zijn gehijg en gegrom bijna voelend.

'We hadden toch een deal samen? Je neemt je moeders plek in, tot de dood ons scheidt. Of niet soms?'
Met een droge mond en gebarsten lippen probeert ze geluid uit haar keel te persen.
'Ik hoor je niet! Wat zeg je?'
'Ja-a papa, tot de dood ons scheidt'.
Tevreden knikt hij.


©José 

 


Geniet van je weekend en geniet van de bossen – kijk niet teveel achterom maar loop je toekomst tegemoet ;-) x




zaterdag 7 november 2015

Clare Donoghue – Kijk niet om























Titel: Kijk niet om
Genre: Thriller
Uitgave: Paperback (320 pagina's) en E-book
ISBN: 9789026135767

Omschrijving:
Fotografe Sarah wordt gestalkt. Wanneer er in haar omgeving in Londen diverse vrouwen vermoord worden aangetroffen, staat de politie voor een raadsel. De dader gaat steeds grover te werk. Wat is het verband tussen de slachtoffers? Ondertussen krijgt Sarah cryptische briefjes en verontrustende telefoontjes.
''Kijk niet om' van Clare Donoghue is een thriller voor de fans van Peter James en Lee Child. David Hewson gaf een mooie quote: 'Overtuigend en verontrustend. Een auteur om in de gaten te houden.'

Stalking, Londen, angstaanjagende spanning, schokkende twists; de ingrediënten van 'Kijk niet om' van Donoghue. “

Over de auteur:
ClareDonoghue werkte ruim tien jaar voor een Londens advocatenkantoor. Haar debuutthriller Kijk niet om kwam op de shortlist van de Debut Dagger Award.

Mijn leeservaring:
Alweer een debutante waar we waarschijnlijk wel weer meer over gaan horen!
Het thema stalken is wat mij betreft altijd een creepy aangelegenheid. Zo'n thema waarvan je zelf een beetje paranoia zou worden of in ieder geval de kriebels krijgt. Je gordijnen met een noodgang dicht sleurt gewoon voor het geval er iemand met zijn neus tegen het raam naar binnen staat te gluren of je bij een vreemd geluid in je huis of buiten even je adem in houdt om te luisteren wat dat nou weer was!
Brrr …. waarom lees je zoiets dan vraag je jezelf af. Gewoon omdat het lekker wegleest en je ook absoluut wil weten hoe dit verhaal zich ontwikkelt en hoe het afloopt natuurlijk!

Sarah wordt al een tijdje gestalkt. Ze krijgt van die stille telefoontjes en akelige briefjes die nogal dreigend overkomen. Ze is dan ook ten einde raad, durft amper haar huis uit en twijfelt aan zichzelf – is ze nou gek of ziet ze echt iemand die steeds in haar straat parkeert? Wordt ze op straat gevolgd of kijkt ze om puur uit automatisme. Ze is in ieder geval ten einde raad en is niet meer de persoon die ze ooit was.
Als haar omgeving – Zuid London – dan ook nog wordt opgeschrikt door wat het lijkt een seriemoordenaar die het voorzien heeft op jonge vrouwen neemt ze een besluit en gaat toch maar naar de politie. Maar ook dit blijft niet onopgemerkt door haar “achtervolger” ….

Inspecteur Mike Lockyer – zijn rechterhand Jane en hun team zijn op het onderzoek naar de moorden gezet en tasten volledig in het duister over motieven. De slachtoffers zijn niet gewoon vermoord maar ook verkracht en op bloedige wijze als het ware afgeslacht.
Als Lockyer bij het derde slachtoffer op de plaats delict komt slaat de schrik hem om het hart en krijgt zijn missie – de zoektocht naar de dader – een bijna persoonlijk tintje.
Als Sarah aangifte doet bij Jane, haar verhaal vertelt, krijgt het onderzoek ineens een boost … of lijkt dit maar zo?
Zijn de moordenaar en Sarah's stalker een en dezelfde? Je krijgt een aantal plotwendingen voorgeschoteld die je soms ziet aankomen maar sommige twists zijn ook zeer geraffineerd. En het einde gaf me helemaal een verontrustend gevoel, probeerde ik sneller dan het licht te lezen wat er uiteindelijk zou gebeuren. En nog werd ik verrast!

Kippenvel bij milde herfsttemperaturen …. zeer goed debuut!


©José November 2015


Mijn hartelijke dank voor het recensie-exemplaar van uitgeverij De Fontein!



vrijdag 6 november 2015

S van Softie

                                     *Softfocus*

 
S van Softie

Je bent zo van me af op deze #MuzikaleVrijdag want hier ga ik weinig woorden aan verspillen alhoewel ik wellicht tig tientallen blogberichten kon maken met die S ...
zat ik de weken te tellen tot ik hier belandde, gewoon omdat ik een softie ben soms en helemaal weg van dit nummer!
Kan nog even verklappen dat deze zanger in principe zichzelf in het Country-hokje pusht
Het kan aan mij liggen maar Soul/R'nB had volgens mij ook gemogen … wie wil er überhaupt in een hokje zitten trouwens;-)

Er gewoon zijn voor iemand – dat is waar het om draait!






Geniet van je weekend en take your time – gewoon omdat het kan ;-)

©José November 2015