All that Jazz ...

#Vandaag is het nationale Jazzdag dus een Jazzartiest/artieste of band die je mooi vindt.

Wat is er nu relaxter dan een zwoele zomeravond in de buitenlucht met een achtergrondmuziekje dat je kippenvel bezorgt?

Twee achtergrondmuziekjes?!? ;-)

Jazzmuziek – dit omvat zoveel invloeden dat ik ze niet eens allemaal op kan noemen, ik ga je er niet eens mee vervelen met allemaal die info.

Wel wil ik even kwijt dat er zoveel jazzmuzikanten/zangers/zangeressen zijn die we eigenlijk veel te weinig luisteren (IK in ieder geval).

Heel veel huidige artiesten hebben inspiratie gehaald uit de oude rotten, waarvan er al zoveel gestorven zijn intussen.

De klassiekers, de oudjes, maar o zo mooie jazzmuziek leeft natuurlijk nog steeds en wordt ook vrolijk gecoverd door hedendaagse muzikanten, Denk bijvoorbeeld aan Michael Bublé, Norah Jones, Hans en Candy Dulfer of Laura Figy.

Zal ik vandaag eens voor een all-time classic gaan dan maar?

Duke Ellington (Jazzpianist/componist en orkestleider, al in 1899 geboren en gestorven in 1974) samen met John Coltrane (Jazzsaxofonist, geboren in 1926 en gestorven 1967) met het door Ellington gecomponeerde In a sentimental mood …. 

kwestie van achterover hangen, ogen dicht, oren open en genieten maar :-)

Have a relaxed zwoel weekend!! ;-)

©José '14

Julia Keller – Onderhuids

Auteur: Julia Keller 
Titel: Onderhuids (A killing in the hills)

Uitgeverij: De Fontein Romans en Spanning
Genre: Literaire thriller
Uitvoering: Paperback (399 pagina's) en Ebook
ISBN: 9789026133954 

'Een must-read thriller', aldus Karin Slaughter.

Julia Keller: 
Julia Keller is een journalist die voor haar werk een Pulitzer Prize in ontvangst mocht nemen. Onderhuids is haar debuut.

Beschrijving:
 Acker’s Gap, West-Virginia is een stadje zonder vooruitzichten: geen banen, geen hoop, geen toekomst. Toch is dit de plek waar Bell Elkins een baan heeft aangenomen als openbare aanklager. Haar zeventienjarige dochter Carla is het nog steeds niet eens met die beslissing – ze mist haar vriendinnen en vader die in Washington, D.C. zijn achtergebleven. De relatie tussen moeder en dochter is dan ook ernstig bekoeld.
Tot op een dag drie oude mannen voor Carla’s ogen worden neergeschoten. Een schijnbaar zinloze explosie van geweld, die Acker’s Gap verbijsterd achterlaat. Niemand weet wie de schutter is, en de verschillende getuigenverklaringen spreken elkaar tegen. Waren de slachtoffers gewoon op de verkeerde plek? Had het iets te maken met de drugsoorlog die ondergronds broeit? Of waren de drie mannen een doelwit?
Hoewel Carla tegen de politie en haar moeder volhoudt dat ze niet weet wie de schutter is, blijft er een detail door haar hoofd spoken. Impulsief besluit ze zélf de dader te vinden, maar daarmee zet ze onbedoeld haar leven op het spel. Kan Bell haar dochter redden van haar eigen keuzes en de moordenaar vinden voor het te laat is? 

Het boek begint al met een prachtig stukje tekst: 

De wegen gaan op in gestold heuvelland,
het doolhof van blauwe sparren,
het rood van opgehoest bloed,
de Allegheny-mergel en het zwavelslik....
(Irene McKinney, 'Twilight in West Virginia: Six O'Clock Mine Report')

En dan een overpeinzing in een proloog die je naar meer laat snakken;
Een debuut om U tegen te zeggen …..

Het boek speelt zich af in het fictieve Acker's Gap, een kleurloos, saai, klein stadje gelegen in een vallei die adembenemende natuur herbergt, overwoekerd door armoede, drugsoorlogen en dealers die proberen zoveel mogelijk geld te verdienen ongeacht de slachtoffers die ze er mee maken.
De berg die de mensen vanuit het dal zien is zowel realistisch als metaforisch het struikelblok, de enige weg om uit het dal te komen. De meeste jongeren willen er dus weg om nooit meer terug te hoeven komen. Als Bell dan ook na haar studie en scheiding terug komt, verklaren de meesten haar voor gek, maar gelukkig heeft ze een aantal goeie vrienden waarop ze altijd kan terugvallen. 
Bijvoorbeeld sheriff Nick Fogelsong en het echtpaar Ruthie en Tom Cox. Bell wil koste wat kost iets betekenen voor de samenleving in haar oude stad, de strijd tegen drugs aan gaan als openbaar aanklager van het OM.

Bell's dochter Carla is een rebelse puber met een piepklein hartje, 17 jaar en tegendraads. Hoe gaat ze om met de moord die ze zag en wat voor consequenties heeft dat voor de relatie tussen moeder en dochter?

Aan Bell's vastberaden besluit om terug te komen naar Acker's Gap ligt nog een verhaal ten grondslag, haar verleden dat weinig goeds kende. Haar zus en haar vader, wat is daar allemaal gebeurd en hoe vertaalt zich dat naar haar huidige leven?

Ik ben echt onder de indruk van dit boek.
Haar schrijfstijl is fenomenaal met prachtige zinnen, doordrenkt met mooie metaforen.
De zinnen die Julia Keller schrijft zijn er die tot de verbeelding spreken, de natuur tot leven brengt voor je ogen en situaties of emoties glashelder beschrijft in mooie bewoordingen.
Karakters zijn goed uitgediept, je krijgt meteen een scherp beeld van de personen, details als een subtiel web overal doorheen geweven. Uitstekend ingeleefd in de karakters en hun manier van spreken, denken en handelen als desbetreffend perspectief “aan de beurt is”.

Ik zal niet snel een boek twee keer lezen, maar bij Onderhuids krijg ik daar wel sterk de neiging toe.
Was het een spannend boek? Ja zeker is het spannend, maar meer nog een juweeltje qua uitvoering.
Een goeie spanningsboog, het houdt je vast tot de laatste, schokkende punt.
Maar daarna ook nog... de tranen biggelden over mijn wangen.
Een gouden debuut dus naar mijn mening, ik zou er zomaar 5 sterren voor geven en een extra voor de schitterende schrijfstijl.
Ook de vertaler van dit boek verdient daarvoor een dik compliment natuurlijk, Martin Jansen in de Wal in dit geval. Hopelijk vertaalt hij de twee volgende boeken van Julia Keller ook.

Heel, maar dan ook heel erg graag gelezen. Als dit geen bestseller wordt (fr)eet ik een bezem!!

Een boek dat letterlijk en figuurlijk Onderhuids gaat!
Met dank aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie-exemplaar.

©José '14

Christine Drews – Schaduwvriendin

Auteur: Christine Drews

Titel: Schaduwvriendin

Uitgeverij: De Fontein Romans enSpanning

Genre: Literaire Thriller

Uitvoering: Paperback (300 pagina's) en Ebook

Verschenen: 27 Mei 2014

ISBN: 9789032514204

Christine Drews:

Christine Drews studeerde psychologie en werkt als scenarioschrijver voor film en tv. Schaduwvriendin is haar thrillerdebuut, waarmee ze een succesvolle tweede carrière begon.

Beschrijving volgens achterflap:

Het leven van de pas verhuisde Katrin Ortrop is één grote chaos.

Haar man Thomas is alleen maar bezig met zijn werk, hun zoontje Leo kan niet aarden op zijn nieuwe school. Ze is dan ook blij als ze Tanja ontmoet, de moeder van een van Leo’s klasgenootjes. Tanja begrijpt haar, en hun vriendschap is al snel een onmisbaar onderdeel van Katrins leven.
Als plotseling Katrins vader overlijdt en Leo op de dag van de begrafenis ziek is, biedt Tanja aan om op te passen. Maar op het afgesproken tijdstip brengt ze Leo niet terug, en dat is het begin van een ware nachtmerrie. Tanja is nergens meer te vinden – en Leo ook niet. Al snel blijkt alles wat Tanja aan Katrin heeft verteld één grote leugen. Wie is Tanja nu echt? En waar is Leo? 

Een nachtmerrie voor ouders, de ontvoering van je kind.

Althans, dat schoot door mijn hoofd toen ik de promotiemail van De Fontein las en bij het zien van de intrigerende kaft.

Wat als je je kind aan de zorg toevertrouwt van een vriendin en je komt er achter dat die vriendin ineens niet blijkt te zijn wie ze zegt en onvindbaar is en zo ook je kind.

Paniek! Waar begin je je zoektocht, wat dreef die zogenaamde vriendin tot haar daad?

En wie is deze vrouw werkelijk?

Een zenuwslopende tijd voor Katrin en haar man Thomas, of heeft de ontvoering misschien op de een of andere manier met Thomas te maken? Thomas vond ik trouwens maar een vage gast, terwijl het levensverhaal van Katrin erg goed uit de doeken komt.

Wat heeft de plotselinge dood van Katrins vader ermee te maken en hoe verwerkt haar moeder dit groot verlies?

Wat voor geheimen komen er nog allemaal boven tafel?

Allemaal vragen die gaandeweg door je hoofd schieten maar op een goed opgebouwde manier tot een spannend einde komen. Je weet natuurlijk wie het in dit geval gedaan heeft, maar dat maakt het echt niet minder spannend.

Twee hoofdrollen zijn in dit boek weggelegd voor rechercheur Charlotte Schneidmann en Hoofdinspecteur Peter Käfer. Ik krijg bij deze twee karakters het idee dat de schrijfster na dit boek met hun verder wil in een volgend boek.

Charlotte en Peter hebben ook allebei een verleden waarin van alles gebeurd is blijkbaar.

Charlottes traumatische verhaal wordt beetje bij beetje duidelijk en je snapt dan ook bepaalde reacties die ze op sommige situaties heeft. Peters verhaal blijft onduidelijk, vandaar mijn gedachte aan een eventueel volgend boek met deze twee, om hun karakters verder uit te bouwen zeg maar.

Een vlotte schrijfstijl, makkelijk leesbaar met hier en daar verrassende wendingen.

Geschreven vanuit verschillende perspectieven waarbij de schuingedrukte passages overduidelijk vanuit het oogpunt van de dader komen, door subtiele hints weet je echter niet hoe dit mens, deze Tanja, zal handelen. Blijft spannend dus.

Het enige wat je uiteindelijk wil weten is: Komt het goed met Leo? Leeft hij sowieso nog wel en kan de politie hem wel vinden?

Altijd leuk om een debuterend schrijver te mogen lezen.

Ik las het voor uitgeverij de Fontein, waarvoor weer hartelijk dank natuurlijk.

Een boek dat je in je handtas of handbagage kunt meenemen, niet overdreven dik en lekker snel leesbaar.

Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar haar volgende boek. Gaat ze op dezelfde voet verder of slaat ze een totaal andere weg in?

Weer graag gelezen!!

©José '14

Zomer

#Zomer!!! 

Ja officieel begint die natuurlijk morgen, maar we hebben al verschillende stralende dagen gehad toch?
En wat voor muziekje past daar nu bij, een megavrolijke natuurlijk. Of toch liever de relaxte, laidback sound.

Met een beker heerlijk ijs in mijn hand maakt het eigenlijk niet uit wat voor muziekje ;-)
Norah Jones vind ik dan wel een lekker achtergrondmuziekje .... Summertime.

 En voor degene die denken: Waarom heeft ze het niet over voetbal of het WK?
Nou omdat ik zo pessimistisch was van te voren over hun prestatie, ik denk die vliegen er toch uit na de poule-fase ..... dus heb ik mijn voorspellingen maar eens achterwege gelaten en kijk, komt het toch nog een beetje goed, dus ik hou mijn mond erover om het vooral niet te jinxen ;-)

Relax, denk aan je hart als je voetbal kijkt en eet eens een beker ijs, zomerser kan het bijna niet ;-)

©José '14 a.k.a Voetballiefhebber met een grote V

Karen Rose – In vertrouwen

Auteur: Karen Rose

Titel: In vertrouwen

Uitgeverij: De Fontein Romans en Spanning

Genre: Thriller

Uitvoering: Paperback 544 pagina's (ook als E-book verkrijgbaar)

ISBN: 9789026133893

Beschrijving volgens achterflap:

Wie kun je vertrouwen als het er écht op aankomt…

Privédetective Paige Holden kan nog net wegspringen als voor haar huis een busje op haar af stormt. Het vouwt zich om een lantaarnpaal heen, het blijkt met kogels doorzeefd en een vrouw ligt zwaargewond voorover op het stuur. Paige herkent het busje… De stervende vrouw brengt nog wat cryptische woorden uit en met haar laatste krachten drukt ze Paige een met bloed besmeurde USB-stick in handen.

Wanneer Paige de USB-stick bekijkt met openbaar aanklager Grayson Smith, blijkt deze materiaal te bevatten dat een eerdere veroordeling in twijfel trekt. Het leidt hen naar een wereld vol afpersing, duistere geheimen en een reeks onopgeloste moorden…

Het nieuwste juweeltje van Karen Rose is weer verduveld geniaal opgebouwd.

Alleen al bij het lezen van de tekst op de achterflap was ik weer razend nieuwsgierig wat ze dit keer weer uit haar pen/toetsenbord getoverd had.

Al eerder mocht ik haar boeken lezen en was al bij de eerste de beste meteen verkocht.

Steeds weer weet ze je te prikkelen op een briljante manier.

Zo ook dit boek, In vertrouwen.

Het begint met een proloog, een terugblik naar een gebeurtenis van zes jaar geleden en gaat dan verder in het hier en nu.

In principe loopt het verhaal over 5 dagen, terwijl je het gevoel hebt dat er zoveel gebeurt alsof het maanden qua tijd beslaat.

Dus ook nu weer heeft ze er stevig de vaart in. Het leest dan ook als een trein!

Ieder moment blijf je geboeid, het verzwakt echt nergens, tenminste dat is mijn mening.

Haar heerlijke schrijfstijl met een massa spanning en de nodige dosis (iets of wat voorspelbare) romantiek die het alleen maar beter maakt, maakt haar voor mij een topper, een soort van vrouwelijke Baldacci (en dat is echt 1 van mijn favorieten aller auteurs!! ;-)).

Het verhaal vertelt steeds vanuit de ik-vorm, maar wel uit verschillende perspectieven/personen in vrij korte hoofdstukken, waardoor het niet echt 544 aantal pagina's lijken, je blijft maar door lezen.

Het draait allemaal om moord, afpersing, ontvoeringen, schandalen en geld, veel geld. Corruptie en machtsvertoon in het politiemilieu en de dwalingen in de gerechtelijke wereld.

Wat heeft dit allemaal te maken met eenvoudige burgerslachtoffers? Waar begin je een zoektocht naar de echte waarheid en hoe bewijs je dat dan weer!

Paige en Grayson zoeken het uit tot op de bodem, maar riskeren gaandeweg wel hun eigen leven.

Want wie kunnen ze vertrouwen? Wie werkt met hun mee en wie werkt hun zo tegen?

En wat voor geheim dragen ze zelf met zich mee?!?

Het blijft spannend tot het bittere einde. Een einde dat toch nog enigszins verrast!

Want zoals iedere thrillerfan waarschijnlijk heeft, ben je al snel geneigd om bepaalde personen meteen als gevangeniskandidaat te bestempelen, nou, dat zou nog wel eens tegen kunnen vallen!

De verschillende perspectieven maakt het extra spannend omdat de ik-persoon van dat moment niet echt duidelijkheid schept, dat besef van wie dan wie is komt pas naarmate je verder leest, perfecte spanningsboog dus!

Wie al eerder boeken van Karen Rose heeft gelezen zal ook in dit exemplaar weer wat oude bekenden tegenkomen, zo gaat dat al vanaf haar eerste. Steeds maak je kennis met weer een ander familielid, een vriend/vriendin of een kennis van eerdere hoofdpersonen uit haar bibliografie.

Dat wil niet zeggen dat het niet afzonderlijk te lezen is allemaal hoor, dat gaat prima! Rose heeft namelijk een prettige manier om je in het kort maar zeer duidelijk te beschrijven hoe personen in relatie staan tot elkaar en hoe de persoon in kwestie in het totaalplaatje past.

Maar voor de nerds onder ons die (net als IK) graag van een favoriete schrijver alles van A tot Z willen lezen is het misschien wel leuk om haar bibliografie eens nader te onderzoeken ;-).

Volgorde van haar verschenen boeken -----> KLIK

Ben je een fan van bijvoorbeeld Tess Gerritsen, Karin Slaughter, Lisa Gardner dan zul je Karen Rose zeer zeker in je top 5 plaatsen.

Ik noemde haar boeken eerder al eens Feel-Good-Thrillers en voor mijn gevoel worden ze steeds beter! Niet voor niets heeft ze al ruim 75.000 boeken verkocht.

Nu zit ik net even op haar site te kijken en zie dat ze er alweer drie nieuwe op heeft staan!

Hoop dat de Fontein deze ook weer gaat uitgeven, dan houd ik me weer ten zeerste aanbevolen!! :-P

Ja hoor, officieel verslaafd noem ik dat dan maar ;-)

Met dank dus weer aan Uitgeverij de Fontein voor dit recensie-exemplaar, heel erg graag gelezen.

©José '14

Muziek????

Welke zanger/zangeres/band vind je afgrijselijk vraagt Yvon..

Nou dat wordt een makkelijk weekje voor de Muzikale Vrijdag en ook nog eens vrijdag de dertiende …. *grinnikt*

Het zal best een goeie kloot zijn, maar zo gauw hij begint te zingen slaan mijn muzikale stoppen door …. het lijkt wel alsof alles in een toon is en de teksten zijn wat mij betreft allemaal hetzelfde (qua: ik hou van jou – de lucht is blauw- wat weet jij nou – ik zucht al gauw – een kattengemauw – sorry, dan haak ik dus af)

Kort maar krachtig – Frans Bauer.

Tot de volgende muzikale vrijdag! :-)

©José '14

Weekend in een paar pixels

Vrijdag en zaterdag kwam de pakketjesmeneer aan de deur met een paar verrassingen van Uitgeverij de Fontein.

Drie heerlijke thrillers om te mogen lezen en recenseren … blijf het gaaf vinden!!

Het gerecht van Inge Ipenburg (ja al uit en recensie op vorig bericht ;-))

Van Karen Rose – In vertrouwen

en van Julia Keller – Onderhuids  (haar debuut-thriller  en volgens Karin Slaughter een Must-Read!)

Ook was het de laatste keer Bambitreffen, waaraan zoon en schoondochter al enkele jaren meedoen … een laatste actie-foto dus (Via de site van Weertdegekste)

En 2e Pinksterdag was het even noodweer in ons zuiden, code rood gaf het KNMI zelfs op een gegeven moment.

Aangezien de cookiemonsters van bovenstaande foto ook op het laatste dagje Pinkpop aanwezig waren vond ik het best spannend, normaal gesproken geniet ik altijd met volle teugen van raar weer (zolang er nergens niks ernstigs gebeurt dan!!!)

Een paar lucky-shots, ik bleef maar proberen een bliksem te vangen maar was net iedere keer te laat … nou ja, dan kon ik natuurlijk ook niet getroffen worden of zoals Metallica (op Pinkpop!?) zou zeggen Ride the lightning ;-)

Geniet van je week … hij is zo weer om! X

©José '14

Inge Ipenburg – Het gerecht

Auteur: Inge Ipenburg

Titel: Het gerecht

Uitgeverij: De Fontein Romans en Spanning

Genre: Literaire thriller

Uitvoering: Paperback (Ook verkrijgbaar als Ebook en Audio Boek)

Aantal bladzijden: 320

ISBN: 9789026136542

Beschrijving volgens achterflap:

Sandra Hazelaar is een voormalig actrice die tegenwoordig in de luwte van de media-aandacht haar cateringbedrijf en huiskamerrestaurant bestiert. Maar als zij op een avond in het Amsterdamse Sarphatipark getuige is van een verkrachting, zet dat haar hele leven op zijn kop.

Zij herkent de verkrachter als de strafadvocaat mr. Joachim Hansson, die regelmatig aanschuift aan de desk van een entertainmentrubriek. En hij herkent Sandra. Gedreven door een groot rechtvaardigheidsgevoel wil Sandra alles op alles zetten om het recht te laten zegevieren. De macht van Hansson reikt echter ver, heel ver. Hij zorgt ervoor dat haar zorgvuldig opgebouwde leven en reputatie als een kaartenhuis in elkaar storten. Sandra verliest de grip op haar leven en vrienden, terwijl Hansson de dans lijkt te ontspringen.

Enige tijd geleden zag ik Inge Ipenburg bij RTL Late Night in gesprek met Humberto Tan over haar thriller-debuut. 

Ze vertelde dat ze het best eng vond dat mensen het nu echt konden gaan lezen, en nee het gaat niet over Bram Mosczowitz en ook niet over RTL Boulevard, pure fictie, met hier en daar natuurlijk wel een feitje uit haar eigen leven. Maar dat moeten mensen zelf maar raden ;-)

Ze las nog een stukje voor en ik was meteen verkocht … Helemaal blij werd ik dus van het recensie-exemplaar dat ik kreeg van De Fontein uitgeverij!

Het boek begint al meteen heftig met de desbetreffende verkrachtingsscène waar hoofdpersoon Sandra getuige van is.

En dan rijst dus de vraag, doe je alles om gerechtigheid te laten geschieden. Zet je alles op alles?

Is het de moeite waard om je leven dat je zo zorgvuldig hebt opgebouwd te laten verzieken door een nietsontziende tegenstander wiens tentakels overal diep verankerd zitten en die zal proberen je te dwarsbomen in alles wat je tegen hem onderneemt. Hoe ver ga je?

Op haar weg naar gerechtigheid krijgt Sandra ook nog te maken met een stalker, vreemde figuren die haar Keukenrestaurant annex Cateringbedrijf bezoeken, en ook mediagekte die met of tegen haar is, kortom er gebeurt steeds wel iets dat je aandacht vasthoudt.

Maar meest van alles en iedereen ben ik van Davy gaan houden, een autistische jongen die met Sandra samenwerkt, die het dagelijks ritme nog enigszins normaal houdt.

Kan ze hem behoeden voor de destructieve Hansson?

Dus de hamvraag: Hoe ver ga je om gerechtigheid te krijgen ….. zorg je ervoor dat hij niet nog meer slachtoffers maakt of kiest ze er uiteindelijk toch voor om haar hoofd in het zand te stoppen zodat ze haar bedrijf en vrienden in ieder geval beschermt?

Ik zou zeggen, ga het lekker lezen! Het hapt heerlijk weg, als je eenmaal de bite te pakken hebt smelt het op je tong ;-)

Met dank aan Uitgeverij De fontein voor het recensie-exemplaar, graag gelezen!

©José '14

Karin Slaughter – Veroordeeld

Auteur: Karin Slaughter

Titel: Veroordeeld

Uitgeverij: Cargo

ISBN: 978-90-234-8724 -1

Paperback: 480 pagina's

Beschrijving:

Op haar eerste dag bij het politiekorps van Atlanta wordt Kate Murphy direct geconfronteerd met de pesterijen en vooroordelen van haar mannelijke collega’s. Daarbij is het de slechtst mogelijke dag om te beginnen, want een seriemoordenaar die het heeft voorzien op agenten heeft zojuist een nieuw slachtoffer gemaakt en de stad lijkt een broeinest van geweld. Maar Kate is niet de enige vrouw die het moeilijk heeft. Maggie Lawson stapte in de voetsporen van haar oom en haar broer om zichzelf voor hen te bewijzen als politieagent. Als ze ontdekt dat haar broer Jimmie feiten achterhoudt in zijn verklaring over de aanslag besluit ze met haar nieuwe partner Kate op onderzoek uit te gaan. Ondanks de tegenwerkingen van hun mannelijke collega’s volgen Maggie en Kate het spoor van een moordenaar van wie ze zeker weten dat hij opnieuw zal toeslaan. Maar wanneer? Het spoort leidt hen naar de duisterste schaduwen van Atlanta, waar iemand zijn oog op Kate heeft laten vallen…

Als thrillerfan ken je natuurlijk alle ins and outs, haar schitterende series die op een gegeven moment flawless in elkaar over vloeien.

Karin Slaughter is een van de meest verkochte schrijfsters op deze aardbol, behorend tot een selecte groep absolute topschrijvers van meeslepende, spannende thrillers.

Met name haar karakters zijn altijd superb uitgewerkt tot in detail, inclusief hun rugzakje met achtergrond info.

In eerste instantie dacht ik door allerlei social-media info dat dit boek (Veroordeeld) het begin zou zijn van een nieuwe reeks. Maar helaas, het blijkt een op zichzelf staand boek te zijn aldus haar eigen website.

Zeker geen reden om te treuren qua inhoud, want wat een goed boek heeft ze weer afgeleverd!

Extra leuk vond ik het wel dat ze ook een hoofdrol aan Nederland en België heeft toegedeeld in het boek, dat heeft met een van de karakters te maken, maar dat lees je zelf maar ;-)

Daarbij is het helemaal gaaf dat het boek hier in Nederland zelfs een maand eerder uitgebracht werd dan in haar eigen United States …

Maar over het boek dus …. (en wat een pracht cover heeft de Nederlandse vertaling trouwens)

Het begint en speelt zich dus af in 1974, de roerige seventies zullen we ze maar noemen, in Atlanta Georgia.

De jaren dat mannen zichzelf nog heel erg superieur achtten ten opzichte van vrouwen en zeker donkere vrouwen, het vrouwen moeilijk maakten en niet schuwden om hun dat fysiek en geestelijk meer dan duidelijk te maken.

Dat de rassenkwestie nog heel erg speelde, sommige karakters in het boek zouden zomaar als hobby met hun puntmutsen bij de KKK kunnen zijn geweest. Ook de Joden en homo's waren nog doelwit, lichamelijk dan wel geestelijke mishandeling was aan de orde van de dag. De achterstandswijken met zijn pooiers en hoeren, de bekaktere betere wijken. Maar ook de nasleep van de tweede wereld oorlog en de Vietnamoorlog, de veteranen die doorslaan of een trauma hebben. Corrupt politieapparaat en ga zo maar door.

Het boek heeft alles in zich, op een zo goede manier geschreven dat je je werkelijk in de seventies waant en weigert om fatsoenlijk te gaan zitten, het puntje van je stoel is het prettigst ;-)

In mijn ogen de twee echte hoofdpersonen Kate en Maggie zijn in principe zo tegenstrijdig als de pest. De een opgegroeid in een keiharde wereld vol ellende en pijn, de ander bij wijze van spreken met een gouden lepel in de mond geboren, althans behoorlijk beschermd opgevoed, met veel liefde.

Deze twee dames, elkaars tegenpolen dus, zijn echter meer uit het zelfde hout gesneden dan ze zelf in eerste instantie voor mogelijk hielden.

Vechtend voor acceptatie, en zelfs hun leven komen ze steeds dichter tot elkaar.

En nee, ik ga er weer niet meer over vertellen, I Hate Spoilers! ;-)

En JA, ik hoop dat Karin Slaughter ineens toch het plan opvat om van deze karakters een nieuwe reeks te maken …. 3 fans heeft ze dan sowieso al … Me Myself and I ;-)

©José '14

Tijd

Deze week: Tijd 

Altijd lijken er te weinig seconden in een minuut, te weinig minuten in een uur, te weinig uren in een dag, een week is niks en vliegt om, over de jaren nog maar te zwijgen!
Maar aan de andere kant is het maar goed dat tijd vliegt, want het lijkt me verschrikkelijk om een leven te hebben waar je teveel tijd hebt, de dagen voorbij kruipen en de jaren zich voort slepen als een slak met gipspootjes ....
Maar af en toe denk ik : NU, nu zou ik even de tijd stil willen zetten en het leven van dit moment omarmen, je verdrinken in stilstand zodat de mensen om je heen ook de mensen om je heen blijven .... NU dus.

Overpeinzing in een TE drukke week .... (Op het nippertje Yvon ;-))

©José '14

High Tea

Altijd lekker zul je wel denken, nou dat was het zeker :-)

Eerst even een kleine uitleg:

Mijn neef(je) (petekind :-)) loopt stage bij Oro – een organisatie in Zuid-Oost Brabant die zorg en ondersteuning biedt aan clienten met een (verstandelijke) beperking.

Ze bieden dagbesteding in een omgeving die de client als het ware een volwaardige plek in de samenleving biedt, geheel gericht op hun interesse, wensen, behoeftes en talenten.

Zo zijn er verschillende soorten dagbesteding, denk bijvoorbeeld aan een boerderij waar ze helpen dieren te verzorgen, een tuingroep of wat dacht je van ArtOro waar kunstenaars hun creativiteit kunnen ontwikkelen en prachtige kunst maken. Al met al wil Oro graag het beste uit de cliënt halen zodat deze, ongeacht de beperking, zich een volwaardig lid van onze maatschappij voelt.

In dit geval waren we in Someren, DBC Laan Ten Roode. Middenin het dorp dus.

Hier bevindt zich een Piepklein winkeltje, maar wel een beregezellig winkeltje!

Het verkooppunt van al hun zelfgemaakte producten en dat varieert nogal omdat ze verschillende activiteiten ondersteunen op deze locatie, zoals textiel, tekenen en schilderen, een tuingroep, wenskaarten maken en dan nog de kook en bakgroep.

Deze laatste verzorgd alle heerlijke hapjes die je kunt nuttigen op locatie of zelfs kunt bestellen om af te halen.

Onder begeleiding van een vrijwilligster hadden we een paar verwenuurtjes door 2 kanjers van meiden/dames die onze high tea (we waren met 9 personen) compleet verzorgd hadden.

Alle hapjes, thee en koffie werden door deze 2 goedlachse cliënten gemaakt en geserveerd.

En wat straalden hun gezichtjes, geweldig om te zien hoe ze zich ontfermden over ons, hun gasten dus.

In een gezellige ongedwongen sfeer toverden ze het ene na het andere lekkers uit hun keuken.

Een heerlijk vers soepje met een crostini, daarna 3 warme hartige hapjes, gevolgd door 3 soorten sandwiches en als klap op de vuurpijl nog een prachtige schaal met voor ieder 6 zoete afsluiters en elke gang geserveerd met een ander soort thee, ….. en alles zelf en vers bereid dus door deze 2 lieverds, onder begeleiding, maar met hart en ziel en zo spontaan als wat.

We zaten binnen omdat het zo slecht weer was, maar je kunt er ook buiten in hun theetuin rustig genieten van al het lekkers dat ze maken.

Daarna kregen we nog een rondleiding door de verschillende vertrekken waar andere cliënten druk bezig waren om van allerlei moois te maken. Zo werden er van oude spijkerbroeken lapjes geknipt en aan elkaar genaaid tot stoere tassen, lappen geborduurd die als tafellaken of loper gebruikt konden worden en geverfd en geschilderd werd er ook nog. Een jongen was zo trots op z'n werkje, hij maakte voor zijn voetbalkamer thuis een PSV-doek voor aan de muur.

Geweldig hoe enthousiast iedereen reageerde en hoe blij ze werden van een complimentje of aai over een schouder, zo zie je hoe mensen van een klein gebaar genieten.

Tenslotte kwamen we in het winkeltje dat zijn naam Piepklein wel eer aan deed.

Maar wat een leuke spulletjes verkopen ze!

Twee cliënten runden het winkeltje (met wat hulp natuurlijk) en je kon zelfs je gekochte spulletjes in laten pakken door hun als je het iemand kado zou willen doen.

Neem maar eens een kijkje op Bijzonder Welkom waar ook iets over Piepklein op staat ----> KLIK

Oh ik had deze gave schaal gekocht voor ik het vergeet ;-) Gemozaiekt door een van de cliënten.

En let ook even op het tasje waarin ik het netjes in vloeipapier omwikkeld meekreeg.

Zelfs de draagtassen zijn kunstwerkjes en handgemaakt.... word ik blij van! :-) 

 

Ik maak even schaamteloos reclame omdat het een geweldige organisatie is en men blijkbaar nog niet echt de weg weet te vinden naar de overheerlijke high tea gelegenheid, waarvoor je overigens wel even moet reserveren (2 weken van tevoren), reserveren kan al vanaf 2 personen en buiten in het prieel is plek voor max. 12 personen. Voor grotere groepen even contact op nemen.

Voor €12,50 p.p. (ten tijde van dit schrijven) krijg je een waanzinnig leuke, lekkere high tea, die dan plaats vindt tussen 13.00 – 15.00 uur.

Op de woensdagochtend trouwens, is de theetuin ook open voor publiek van 10.00-11.30 voor een kopje koffie of thee met iets zelfgebakken lekkers. Dit is voornamelijk om de mensen een idee te geven wat Dag Bestedings Centrum nu inhoud en vooral ook om de cliënten wat meer ervaring te geven in het serveren en contact maken met mensen …. echt leuk!! Voor herhaling vatbaar :-)

Het winkeltje/verkooppunt is open: Van maandag t/m vrijdag: 09.30 – 12.00 uur/ 13.30 – 15.30

Voor reserveringen voor de High Tea kun je in het winkeltje terecht of op telefoonnummer: 0493-471448

Bezoekadres winkeltje – Theetuin:

DBC Laan ten Roode 7

5711 GB Someren

Voor meer info over ORO -----> KLIK

©José '14

Zonnige week

Voor iedereen een stralende week, geniet van het weer!! X

©José '14

Misbruik

                       (Bron: Ospel Actueel )

Ongelooflijk …

Wonen in een dorp, het ons – kent – ons gevoel, waar iedereen een mening en een (voor)oordeel heeft over alles en iedereen behalve zichzelf, waar ook saamhorigheid is, een hoop gezelligheid en allerlei evenementen georganiseerd worden.

Nu zie ik al verschillende dagen artikelen voorbij komen in de krant, regionale TV en social media.

Een ontzettend triest gebeuren dat nu “erkent” wordt door het bisdom Roermond.

Let wel …. na 20 jaar!!

Vrijdag j.l. Stond er een artikel in de krant de Limburger ----> KLIK

Net nu dit weekend het 150 jarig bestaan van de parochie gevierd wordt komt dus een vicaris uit het Bisdom Roermond zijn excuses aanbieden voor het misbruik door desbetreffende pastoor van toen, Steeghs, die dus waarschijnlijk zelfmoord pleegde door tegen een boom aan te rijden op de dag dat hij zich moest komen verantwoorden op het politiebureau.

Het slachtoffer had met zijn ouders aangifte gedaan bij de politie en het kerkbestuur.

Volgens een woordvoerder wiens naam er niet bij staat natuurlijk: Dit ligt de parochie al jaren als een steen op de maag ….

Hoe denk je dat het slachtoffer zich voelde? Zou die ook een steen in zijn maag hebben? Of misschien een complete rotsformatie!?

Als een parochie of gemeenschap 20 jaar geleden al vermoedens had en een slachtoffer dat toentertijd aangifte deed, waarom dan nu pas – 20 jaar later- erkenning krijgen?

Ook toen was blijkbaar al bekend dat Steeghs al bij eerdere parochies werkzaam is geweest en ook daar al vermoedens waren van sexueel misbruik!

WAAROM mocht hij toch steeds weer verhuizen naar een nieuwe parochie om daar weer zijn ding te doen, wat dat ding dan ook was ….

Schandalig en mensonterend vind ik het om het slachtoffer nu pas te erkennen als misbruikslachtoffer, ja de vicaris komt zijn excuus aanbieden in de mis en ja hij zal het best betreuren, maar sorry zeggen is niet genoeg in mijn ogen.

Het zal ook allemaal niet makkelijk uit te vogelen zijn, maar door dingen stil te zwijgen of vermoedens niet dieper te onderzoeken in die 20 jaar, getuigt volgens mij van een schijnheiligheid op topniveau.

Ieder zijn ding, ik respecteer ieders geloof of ongeloof en ik scheer echt niet iedere werknemer van het Rooms Katholieke front over 1 kam, maar ik kan het niet uitstaan dat sommige zich boven de wet menen te mogen bewegen en ten koste van jonge jongens en meisjes door intimiderend en bedreigend gedrag hun lusten botvieren. Machtsmisbruik en denken dat je er mee weg komt, ja dat zal best als mensen niet eens wat adequater optreden of reageren, zelfs al is het tegen de kerk!

Zum kotsen vind ik het, ook het excuus om te zeggen: ja maar vroeger deed je dat niet, deed je geen aangifte of klaagde je niemand aan die zo'n respectvol beroep had, die in hoog aanzien in de gemeente of het dorp stond..... kom op zeg, 20 jaar geleden is echt geen vroeger, maar recent, onlangs of een aantal jaren.

En dan nog, maakt het enig verschil WIE er misbruikt? Wat voor functie, beroep, of aanzien iemand ook heeft …. sexueel misbruik moet bestraft worden, ten alle tijden!

Nou mijn excuses dat ik ff spontaan mijn ei kwijt moest, ik wil niemand voor het hoofd stoten of beschuldigen, maar het is toch werkelijk absurd om in deze tijd zomaar klakkeloos een excuus aan te bieden en verder zal het wel goed zijn dan? …...

Respect voor het slachtoffer die zolang heeft moeten vechten om zover te komen, zijn verhaal deed en al die jaren waarschijnlijk in een nachtmerrie heeft geleefd.... verschrikkelijk.

Ik hoop dat iedere perverseling die met zijn tengels aan iemand zit die daar niet van gediend is, spontaan in hun gepredikte hellevuur terecht komt … ongeacht zijn functie, beroep, sekse, geloof of wat je maar wil bedenken ….

Ongelooflijk

Mijn gedachten - Mijn mening ......... 

©José '14